سندرم توره یک مشکل تیک عصبی است که از دوران کودکی آغاز میشود و فرد را متوجه حرکات یا اصوات تکراری و متنوعی میکند. این تیکها برای بیش از یک سال بدون وقفه یا به طور معمول برای چندین سال همراه فرد باقی میمانند. سندرم توره ممکن است در خانوادهها به صورت موروثی منتقل شود. برای تشخیص این بیماری، افراد مبتلا به سندرم توره باید خود را مطالعه کنند یا در وبسایتهای مختلف به تحقیق در مورد این بیماری بپردازند. در ادامه این متن، درمان تیک عصبی را برای شما شرح میدهیم.
تیک عصبی چگونه تشخیص داده می شود؟
اختلال تیک موقت زمانی تشخیص داده میشود که کودک برای مدت زمان کوتاهی به یک یا چند تیک مبتلا باشد. در برخی از کودکان، این علائم به صورت پیوسته ادامه دار است و به عنوان سندرم تیک توره تشخیص داده میشود، در حالی که برخی دیگر علائم پیوسته ندارند.
در اکثر موارد، توضیح دقیقی درباره مدت زمان تیکهای دوران کودکی وجود ندارد و معمولاً نیازی به آزمایش یا درمان خاصی نیست. به ویژه زمانی که تیکها در کودکان زیر ۸ سال رخ میدهند، تأثیرات اجتماعی مهمی ندارند و تداخلی در کیفیت زندگی کودک ایجاد نمیکنند.
تیکها در کودکان خردسال رایج هستند و به طور کلی، اگر تیکها با مشکلات پزشکی، فیزیکی یا احساسی همراه نباشند، باید نادیده گرفته شوند. با این حال، در کودکان بزرگتر، تیکها ممکن است با مشکلات روانی مانند اضطراب همراه باشند. همچنین برخی داروها ممکن است باعث ایجاد تیک شوند.
درمان تیک عصبی و سندروم توره
کودکانی که دارای تیک عصبی هستند یا به سندرم توره مبتلا هستند، معمولاً مشکلات دیگری نیز دارند از جمله اختلال کم توجهی، وسواس فکری، اضطراب یا اختلالات در یادگیری. هنگام تصمیمگیری درباره درمان تیک عصبی، باید موارد زیر را در نظر داشت:
- علائم را درجهبندی کنید، شامل تیکها، اختلال کم توجهی، اضطراب، وسواس فکری و سایر علائم مرتبط. برای بسیاری از افراد، اختلال کم توجهی و اختلال وسواسی ممکن است مشکلات بیشتری نسبت به تیکها داشته باشند. همچنین، درباره تأثیرات این علائم بر روی زندگی کودک پرسش کنید، مانند درد، مشکلات روانی و اجتماعی، تداخل در عملکرد و به همریختگی در کلاس درس.
- اگر اختلال کم توجهی بیشترین نگرانی را ایجاد کرده است، میتوانید از داروهای محرک مانند ریتالین، متادات، کنسرتا (متیلفنیدیت)، آدرال و دکسدرین (دکستروآمفتامین) استفاده کنید. درباره فواید و مضرات این داروها با پزشک خود مشورت کنید.
- اگر دو مشکل متفاوت وجود دارد، توصیه میشود از دو دارو در یک زمان استفاده نکنید. زیرا در صورت بروز عوارض جانبی، نمیتوان تشخیص داد کدام دارو مسئول آن است. گاهی اوقات یک دارو میتواند دو نشانه مختلف را درمان کند.
- در صورت وجود مشکل در یادگیری، از تستهای روانشناسی موجود در مدرسه یا مشاوره با یک روانشناس فردی استفاده کنید. اغلب کودکان مبتلا به تیک دارای هوش طبیعی هستند، اما ممکن است اختلال در یادگیری و مشکلات رفتاری در آنها رخ دهد. تستهای روانشناختی عصبی یا آموزشی به شما کمک میکنند بفهمید آیا استراتژیهای آموزشی خاصی موثر هستند یا خیر. برخی از کودکان که به نظر میرسد اختلال کم توجهی دارند، ممکن است همراه با مشکلات اضطراب یا افسردگی نیز باشند.
- در صورتی که یکی از والدین با مشکلات اضطراب، خشم، افسردگی یا سوء مصرف مواد مبتلا باشد، انتظار داشتن اینکه رفتار کودک تنها با مصرف دارو بهبود یابد، غیرمنطقی است.
- اگر مشکلات رفتاری، کنترل تکانه یا خشم بسیار جدی باشد، احتمالاً داروها به تنهایی کافی نخواهند بود. در این موارد، نیاز به کمک یک روانشناس با تجربه است. ممکن است برای برخی از کودکان، مشاوره و روانشناسی مهمتر از مصرف داروها باشد و ممکن است نیاز به مراجعات چند باره به مشاور و روانشناس در دوران کودکی و نوجوانی باشد. گاهی هم ممکن است نیاز به درمان خانوادگی یا آموزش والدین وجود داشته باشد.
درمان تیک عصبی بدون دارو
بعضی اوقات، تیکها بدون نیاز به مصرف دارو بهبود مییابند. یک محیط حمایتی برای کودک یا نوجوان ممکن است باعث بهبود تیکها شود. مناسب است در منزل تیکها را نادیده بگیرید. با این حال، اگر از روش درمانی مداخله جامع رفتاری برای تیکها (CBIT) استفاده میکنید، اعضای خانواده میتوانند نقش مهمی در این رابطه ایفا کنند. به کودک اجازه دهید در محیط خانه راحت باشد و نگران تیکها نباشد. این بهترین روش است.
نظرات کاربران