مکیدن انگشت در کودکان ممکن است یک عادت طبیعی در مراحل ابتدایی رشد باشد. بسیاری از کودکان در سنین ۲-۳ سالگی این عادت را دارند. گاهی اوقات دیده می‌شود که کودکان ممکن است تا ۷ سالگی این عادت را داشته باشند. اگر این عادت به طور مداوم ادامه یابد، باید به این موضوع توجه ویژه‌ای شود. اگر به تازگی متوجه شده‌اید که کودک شما هنوز هم انگشت خود را مکیده است، بهتر است این مقاله را به دقت مطالعه کنید. در این مقاله، علل، پیامدها و راه‌های درمان این اختلال را برای شما توضیح خواهیم داد.
مکیدن انگشت به چه عواملی بستگی دارد؟
اختلال مکیدن انگشت در کودکان به عنوان اختلال Digit Sucking شناخته می‌شود و ممکن است به عوامل مختلفی وابسته باشد. این اختلال معمولاً به دلایلی مانند نیاز به احساس آرامش و امنیت، استرس یا نگرانی، یا حتی کنجکاوی بیش از حد کودکان بستگی دارد. اهمیت این اختلال زمانی بیشتر می‌شود که به طور مداوم ادامه یابد و بر روی رشد دندان‌ها و ساختار دهان کودک تأثیر بگذارد.
علل مکیدن انگشت در کودکان چیست؟
مکیدن انگشت در کودکان می‌تواند به دلایل مختلفی انجام شود. این دلایل شامل موارد زیر می‌شود:
- التهاب لثه‌ها ناشی از درآوردن دندان‌های جدید
- تقلید از همسالان
- نیاز به آرامش
- تلاش برای کاهش استرس و اضطراب
- کشف دهان و دندان‌های خود
همانطور که می‌دانید، کودکان در مراحل ابتدایی زندگی خود از طریق خوردن و لمس کردن، قادر به شناخت اشیاء اطراف خود هستند. به عنوان مثال، ممکن است کودک هر اشیاء را به سمت دهان خود ببرد و آن را بیاموزد. این مسئله هیچ گونه نگرانی ندارد! این عمل باعث بهبود درک کودک از آن اشیاء می‌شود و بهتر می‌تواند آن را شناسایی کند. مکیدن انگشت نیز ممکن است به منظور شناخت بیشتر از انگشتان، دهان و دندان‌های خود باشد، اما این کار در صورتی طبیعی است که به صورت مداوم و پیوسته نباشد!
عوارض مکیدن انگشت در کودکان چیست؟
- مکیدن انگشت در کودکان ممکن است منجر به مشکلات و عوارض متعددی شود، از جمله:
- اختلال در گفتار و تلفظ کلمات: عادت مکیدن انگشت می‌تواند تاثیری بر روی تلفظ صحیح کلمات و گفتار کودک داشته باشد.
- ابتلا به بیماری‌ها: مکیدن انگشت ممکن است باعث شود کودک به بیماری‌های انگلی یا ویروسی مبتلا شود. زیرا انگشتان به مکان‌ها و سطوح مختلفی لمس می‌شوند و ذرات ممکن است به دست‌ها و سپس به دهان کودک منتقل شوند.
- تأثیر بر دندان‌ها: مکیدن انگشت ممکن است منجر به جابجایی دندان‌ها و تغییر در ساختار دهان شود. این مسئله ممکن است منجر به ناهنجاری‌هایی شود که در آینده نیاز به درمان ارتودنسی برای تنظیم دندان‌ها باشد.
- تأثیر بر لثه: فشار مداوم انگشت روی لثه‌ها می‌تواند به لثه‌ها آسیب برساند و منجر به التهاب و عفونت آنها شود.
- تأثیر بر ناخن‌ها: اگر کودک به جای انگشت، ناخن خود را مکیده باشد، ممکن است به آسیب ناخن‌ها و پوست اطراف آنها منجر شود. همچنین، این عادت می‌تواند منجر به زخم‌ها در لثه‌ها یا قسمت داخلی دهان شود.
- جلب توجه و تمسخر: در بعضی موارد، این عادت ممکن است باعث جلب توجه شود و دوستان کودک ممکن است او را مسخره کنند، که باعث ایجاد مشکلات اجتماعی و روانی برای کودک شود.
با توجه به این عوارض، توصیه می‌شود که والدین تلاش کنند تا کودک را از عادت مکیدن انگشت منع کنند و در صورت نیاز، به متخصصان بهداشت دهان و دندان مراجعه کنند.
راهکارهای کمک به ترک عادت مکیدن انگشت در کودکان
ممکن است تصمیم گرفته باشید کودک خود را از عادت مکیدن انگشت منع کنید، زیرا این عادت می‌تواند عوارضی برای سلامتی او داشته باشد. برای کمک به کودک در ترک این عادت، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
- تشویق: هنگامی که کودک از مکیدن انگشت خود خودداری می‌کند، حتماً او را تشویق کنید و به او جایزه بدهید. این کار می‌تواند او را تشویق کند و انگیزه بیشتری برای ترک این عادت به وجود آورد.
- افزایش آگاهی: با کودک در مورد عواقب مکیدن انگشت صحبت کنید و به او توضیح دهید که چگونه این عادت ممکن است به دهان و دندان‌هایش آسیب برساند. اطلاعات بیشتر به او کمک می‌کند تا درک بهتری از مضرات این عادت داشته باشد.
- استفاده از فعالیت‌های جایگزین: برای کودک وسایلی فراهم کنید که توجه و حواس او را پرت کند. همچنین، می‌توانید با انجام بازی‌های هیجانی کودک را مشغول کنید تا از مکیدن انگشتش فراموش کند.
- تعیین هدف و جایزه: تعیین هدف و جایزه برای کودک می‌تواند در تشویق او مؤثر باشد. به عنوان مثال، می‌توانید با کودک توافق کنید که به ازای هر روزی که انگشتش را توی دهانش نمی‌گذارد، به او یک جایزه بدهید تا این عادت را به تدریج فراموش کند.
- مراجعه به متخصص: در صورتی که راهکارهای فوق بی‌نتیجه بودند و شما نتوانستید کودک را از این عادت منع کنید، بهتر است به متخصص اطفال یا روانشناس کودک مراجعه کنید. آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا مشکلات روحی یا نیازهای خاص کودکتان را شناسایی کنید که باعث ایجاد این عادت شده است.
بسیار مهم است که این فرایند با توجه به ویژگی‌ها و نیازهای خاص کودک شما انجام شود. شما باید با صبوری و توجه به روحیه کودک خود، این مسیر را تا انتها ادامه دهید.
کلام آخر
برای کمک به کودکان در ترک این عادت طبیعی، صبوری و حمایت بسیار مهم هستند. با تشویق، می‌توانید به کودک کمک کنید تا این عادت را کنترل کند. به یاد داشته باشید که هر کودک یکتاست و نیازمند راهکارهای شخصی‌شده است. بنابراین، به حرف اطرافیان گوش ندهید!
نظرات کاربران