چگونه تفکر قربانی کودک خود را مهار کنیم؟

به کودک شما بسیار اهمیت دارد که فهمیده عدم موفقیت در امتحان علوم یا آسیب دیدن در بازی به او قربانی نمی‌کند. شکست، طرد شدن و ناامیدی بخشی از زندگی است. به کودک خود کمک کنید تا بیاموزد مسئولیت شخصی خود درباره طرز تفکر، احساسات و رفتارهایش را بپذیرد، تا نیازی نباشد که با تفکر قربانی که توسط افراد شرور و موقعیت‌های ناگوار ایجاد می‌شود، برخورد کند. حتی در مواجهه با سختی‌ها، به کودک خود اعتماد کنید و او را به عنوان فردی با ذهن قوی مشاهده کنید که قادر است با سختی‌ها مقابله کند.

نکاتی برای جلوگیری از داشتن تفکر قربانی

اگر شاهد علائم هشداردهنده‌ای از تفکر قربانی در کودک خود هستید یا امیدوارید از آنجا که هنوز به وجود نیامده است، جلوگیری کنید، در این بخش هشت گام برای تقویت قدرت فرزندتان ارائه شده است:

رفتارهای قدرشناسی ایجاد کنید:

قدردانی تنها به خودی خود می‌تواند حس دلسوزی را به وجود نیاورد. به جای آن، وقت خود را صرف صحبت درباره آن چیزهایی کنید که هر روز ممکن است برایشان سپاسگزار باشید. حتی در مواجهه با شرایط دشوار، از یک نگرش قدرشناسانه پیروی کنید.

یک برنامه شکرگزاری روزانه ایجاد کنید که به کودک شما کمک می‌کند تمام دلایلی که باید برای آنها سپاسگزار باشد را شناسایی کند.

تفکر منفی بچه ها را از بین ببرید:

بعضی از کودکان دید بدبینانه و منفی‌تری نسبت به دیگران دارند. اما با کمک کمی، آنها می‌توانند تشخیص دهند که تفکر منفی آنها صحیح نیست. به کودک خود کمک کنید تا تفکر منفی خود را برطرف کند. اگر او تاکید کند “من هرگز نمی‌توانم کاری جالب انجام دهم”، به فعالیت‌های سرگرم‌کننده‌ای که اخیراً در آنها شرکت کرده است، اشاره کنید و به او یادآوری کنید. همچنین، اگر او بگوید “هیچ کس من را دوست ندارد”، به افرادی که او را بسیار دوست دارند، اشاره کنید و به او یادآوری کنید.

نحوه مواجهه با احساسات ناراحت کننده:

به کودک خود آموزش دهید که چگونه با احساسات ناراحت کننده مانند ترس، اضطراب، عصبانیت و غم و اندوه کنار بیاید.

کودکانی که مهارت‌های مقابله سالم دارند، کمتر تمایل دارند که حوادث جزئی را به عنوان فاجعه بار نشان دهند.

رفتار کودک خود را نظم دهید، نه احساسات او را:

به بچه‌ها بیاموزید که احساسات خوبی دارند، اما اهمیت دارد که این احساسات را به روشی مناسب و قابل قبول در جامعه کنترل کنند.

روش‌های سالم برای بیان احساسات را به آنها آموزش دهید و پس از هر ناراحتی، از ایجاد حس ترحم به خودشان پیشگیری کنید.

کودکی که به توانایی خود در مقابله با ناامیدی‌ها اعتماد دارد، به عنوان مثال، وقتی که از بازی خارج می‌شود، اظهار تاسف نمی‌کند و نمی‌گوید که این کار اصلاً عادلانه نیست.

مهارت های حل مسئله را آموزش دهید:

کودکانی که به مهارت حل مسئله برخوردار نیستند، ممکن است نسبت به زندگی به روش منفی نگریسته باشند.

یک کودک که نمی‌داند چگونه تکالیف ریاضی خود را حل کند، ممکن است بدون اینکه به دنبال یافتن راه‌حلی باشد، خود را برای دریافت نمره ضعیف آماده کند یا کودکی که در تیم فوتبال قبول نشده است، خود را یک ورزشکار ناکام می‌داند.

به فرزند خود آموزش دهید که چگونه مسئله را حل کند. کودکی که در مواجهه با سختی، اقدام به انجام یک کار می‌کند، کمتر خود را به عنوان یک قربانی بی‌پناه می‌بیند.

کودکانی که به مهارت حل مسئله خوبی دارند، می‌توانند جلوی تبدیل شدن مشکلات کوچک به مسائل بزرگ و مهم را بگیرند.

به افراد دیگر کمک کنید:

برای بچه‌ها آسان است که به این فکر کنند که بزرگترین مشکلات جهان را دارند. اما نشان دادن تعداد زیادی از افراد دیگر با مشکلات بزرگتر به آنها کمک می‌کند تا ببینند که همه با مشکلات روبرو هستند. کمک به افراد دیگر می‌تواند به کودک شما نشان دهد که هرچند جوان باشند و هر مشکلی را که تجربه کرده‌اند، توانایی کمک به شخص دیگری را دارند.

در هنگام داشتن مشکلات، شرکت در فعالیت‌های مرتبط با کمک به اطرافیانتان را پیشنهاد دهید؛ مانند کمک به همسایه مسن در تمیز کردن خانه‌اش یا شرکت در یک پروژه جمع‌آوری کمک مالی برای افراد فقیر. همچنین، کودک خود را به صورت منظم درگیر فعالیت‌های خدمات اجتماعی قرار دهید تا بتواند فرصت‌هایی را برای شناسایی و تحقق آرمان‌هایی که به بهبود جهان اشاره دارند، درک کند.