اگرچه ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما نبود توانایی برای انجام لقاح، به معنای این نیست که شما قادر به باروری نخواهید بود؛ به عبارت دیگر، ناباروری بدان معنا نیست که شما عقیم هستید. شما به عنوان نابارور تشخیص داده می‌شوید، در صورتی که پس از ۱۲ ماه رابطهٔ جنسی بدون استفاده از روش‌های محافظتی، باردار نشده باشید یا اگر در طی همین دوره زمانی همسرتان باردار نشود. با این حال، احتمال بالایی وجود دارد که شما با یا بدون دریافت کمک پزشکی، قادر به باروری شوید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ناباروری، می‌توانید مطالب مرتبط را مطالعه کنید.
زمان مناسب تلاش برای بارداری
اگر زیر ۳۵ سال هستید، کارشناسان پیشنهاد می‌دهند قبل از مراجعه به متخصص، به مدت ۱۲ ماه تلاش کنید تا باردار شوید. اما اگر ۳۵ سال یا بیشتر هستید، پزشکان توصیه می‌کنند بعد از شش ماه تلاش برای بارداری، به یک متخصص مراجعه کنید. با این حال، تشخیص ناباروری به شما داده نمی‌شود تا زمانی که یک سال از تلاش برای بارداری گذشته باشد. با این حال، برخی زنان نباید منتظر ماند تا زمان توصیه شده شش یا ۱۲ ماه برای تلاش اولیه بگذردند.
همچنین، اگر شما سابقهٔ آندومتریوز، بیماری التهابی لگن، مشکلات ساختاری در سیستم تناسلی، چرخه‌های قاعدگی بسیار نامنظم یا سقط جنین داشته‌اید، یا همسرتان با یک مشکل باروری شناخته‌شده مانند تعداد کم اسپرم مواجه است، توصیه می‌شود که به زودی با یک پزشک زنان و زایمان مشورت کنید.
بعد از ماه ها تلاش ناموفق برای بارداری چه کنیم؟
توصیه می‌شود که خودتان یا یکدیگر را سرزنش نکنید. اگر فرآیند باردار شدن بیشتر از آنچه انتظار داشتید طولانی شده باشد، احساس ناامیدی کاملاً طبیعی است. تشکیل خانواده و بزرگ کردن فرزندان برای بسیاری از افراد بخشی اساسی از زندگی است و وقتی این اهداف به سادگی دست‌نیافتنی باشند، ممکن است احساس کنید که با مشکلی مواجه هستید.
بدانید و پذیرا باشید که در طول دورهٔ تلاش برای بارداری، شما و همسرتان با سرنوشت‌های متفاوتی روبه‌رو خواهید شد. برای شروع، با یکدیگر صحبت کنید و از زوج‌های دیگری که هنوز در تلاش برای باروری هستند، مشورت بگیرید.
اگر تمام زندگی شما بر اساس یک رژیم سختگیرانه از نظارت بر دمای پایه‌ی بدن و برنامه‌ریزی رابطهٔ جنسی تعریف شده است، تلاش کنید به خودتان مدتی مرخصی بدهید. سعی کنید عشق و جذابیتی را که در ابتدا شما را به یکدیگر جذب کرد، زنده نگه دارید. داستان‌های زیادی وجود دارد که در طول یک سفر موفق به باروری شدن شدند یا زمانی که از تلاش سخت و جدی برای باروری دست برداشتند.
اگر دورهمی‌ها یا جشن‌ها برای شما بسیار ناراحت‌کننده است، به عنوان مثال زمانی که همهٔ خواهران و برادران شما دو سال پیش بچه‌دار شدند یا همچنین همیشه به مهمانی تولد نوزادان دعوت می‌شوید، به خودتان اجازه دهید در زمان‌هایی که احساس ناراحتی می‌کنید، به این مراسم‌ها شرکت نکنید.
چگونه من و همسرم در این دوران کنار هم باشیم؟
احتمالاً بحث و گفتگو با یکدیگر، اهمیت بیشتری نسبت به هر کار دیگری برای حفظ نزدیکی در رابطهٔ شما دارد. سعی کنید در مورد احساساتتان صادق و صریح باشید و همچنین همسرتان را تشویق کنید که به همین روش عمل کند. تلاش نکنید تا احساسات یکدیگر را حدس بزنید، بلکه به جای آن، با یکدیگر صحبت کنید و به یکدیگر گوش کنید.
شما و همسرتان ممکن است دیدگاه‌ها و احساسات متفاوتی دربارهٔ تلاش برای باروری داشته باشید و احتمالاً هر یک از شما روش‌های مختلفی برای مواجهه با این مشکل دارید. یکی از شما ممکن است عصبانی شود و دیگری احساس گناه کند. ممکن است یکی از شما تمایل داشته باشد هر گزینه‌ای را که برای باروری وجود دارد امتحان کنید، در حالی‌که دیگری ترجیح می‌دهد به تلاش با روشی کمتر تهاجمی ادامه دهید. حتی شما یا همسرتان ممکن است بخواهید درمان‌های باروری را به طور کامل متوقف کنید اما از بیان این موضوع ترسیده باشید. در هر صورت، تأثیر عاطفی مشکلات باروری عمیق و پیچیده است؛ می‌تواند زندگی جنسی شما را تحت تأثیر قرار دهد، باعث فشار مالی شود و در روابط دوستی و زندگی اجتماعی‌تان اختلال ایجاد کند.
نظرات کاربران