یکی از وظایف اساسی که مادر در خانواده بر عهده دارد، مسئولیت مادری است. این مسئولیت بسیار حائز اهمیت است و مادر باید آن را به درستی انجام دهد. وظایف و مسئولیت‌های مادری تنها به پخت و پز، شست و شو و مراقبت از فرزندان محدود نمی‌شود. در واقع، مسئولیت‌های مادری بیشتر از این موارد است. نباید فقط به خاطر رفاقت با فرزندان، اهمیت حس و نقش مادری را فراموش کرد.
نقش و مسئولیت اصلی و بنیادین مادر در خانواده
مسئولیت مادری یکی از نقش‌های بسیار حیاتی است که یک زن یا مادر در طول زندگی خود می‌تواند بر عهده بگیرد. نقش مادر در زندگی فرزندان، امری غیرقابل انکار است و مادر باید نقش مادری خود را به موقع ایفا کند. متأسفانه، برخی از مادران به دلیل تمایل به دوستی و رفاقت با فرزندان خود، ممکن است نقش مادری و وظایف خود را فراموش کنند. این کار می‌تواند به روحیه فرزندان آسیب جدی وارد کند که به راحتی قابل جبران نیست.
تصور کنید که در سنین حساس خود، یک کودک با یک فرد مواجه می‌شود که به جای ناز و نوازش مادرانه، رفتاری دوستانه و رفیقانه نشان می‌دهد. این فرد از نظر عاطفی مادر نیست، اما به جای آن، به عنوان یک دوست و رفیق واقعی با او رفتار می‌کند. ابتدا، این رفتار ممکن است توسط کودک استقبال شود و لذت برده ولی به مرور زمان، احساس کمبود عشق و محبت مادرانه رشد می‌کند. این ممکن است منجر به آسیب‌های جدی روحی و عاطفی برای کودک شود. مسئولیت مادرانه یک وظیفه سنگین است و هر مادری قادر نیست به طور کامل آن را برآورده کند. اما باید تمام تلاش خود را بکند تا از عهده ایفای نقش خود بی‌نقص برآید.
چه چیز مهم‌تر است: مسئولیت مادری یا رفاقت با فرزندان؟
مسئولیت مادری، یک جایگاه بسیار ویژه در بنیان خانواده دارد و ایفای این نقش توسط مادر، آینده فرزندان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همچنین، رفاقت و دوستی با کودک می‌تواند از استرس‌ها و ناراحتی‌های روزمره او کاسته و به او آرامش بخشد. اما در همه این موارد، باید اولویت‌بندی مناسب صورت گیرد. به هیچ عنوان یک مادر نباید با ایفای نقش مادری خود، رفاقت با فرزند خود را فراموش کند. اولویت باید بر مسئولیت مادری قرار گیرد، اما در عین حال، رفاقت و ارتباط با فرزند باید در برنامه‌های یک مادر وظیفه‌شناس جای داشته باشد.
گاهی اوقات، مادران شاغل برای انجام مسئولیت مادری و ایجاد ارتباط نزدیک با فرزندانشان، به رفاقت و دوستی با آن‌ها روی می‌آورند. اما در همین حین، ممکن است فراموش کنند که نقش مادری خود را به درستی ایفا کنند. در واقع، به جای اینکه کودکان با یک مادر واقعی و تجربه حس مادری در تعامل باشند، با یک دوست و همبازی مواجه می‌شوند. این مسئله می‌تواند به آسیب‌های جدی در روان و آینده آن‌ها منجر شود.
پس می‌توانیم به این نتیجه برسیم که مسئولیت مادری از اهمیت بیشتری برخوردار است و رفاقت با کودک را می‌توان در اولویت بعدی قرار داد. در واقع، تمام تلاش کارشناسان، روانشناسان، و مشاوران بر آن است که به مادران تاکید کنند: لطفاً به عنوان مادر حضور داشته باشید، نه به عنوان یک رفیق!
چقدر زمان برای کودکان باید به عنوان یک مادر اختصاص داد؟
مسئولیت مادری و انجام به موقع این وظیفه، نیازمند زمان و تعهد است. در نظر بگیرید یک مادر که از صبح زود تا عصر در محل کار مشغول است و فرزندش اکثراً بیشتر از نیمی از روز را تنها یا بدون حضور مادر سپری می‌کند. در این صورت، فرزند این مادر بدون ارتباط و علاقه مادری می‌ماند. احتمالاً مادر در باقی زمان روز تلاش می‌کند تا این ارتباط را جبران کند، اما میزان موفقیت در این تلاش‌ها ممکن است محدود باشد.
به عهده گرفتن مسئولیت مادری، کاری آسان نیست. برای انجام این وظیفه اساسی، نیاز به وقت کافی برای مادر است. همانطور که نقش زن در جامعه باید از گذشته پررنگ‌تر باشد، مسئولیت مادری نیز باید به همین اندازه حفظ شود. به عبارت دیگر، فراموشی این مسئولیت می‌تواند بنیان خانواده را تضعیف کند.
و در پایان، باید به این نکته مهم اشاره کرد که، هدف از انجام این مسئولیت بزرگ و ایفای نقش مادری، نیازی به از بین بردن رابطه دوستانه و رفاقت بین کودک و مادر نیست. بلکه باید تعادلی میان این دو ایجاد شود، اما تمرکز اصلی و محوریت، بر حفظ مسئولیت مادری باشد.
نظرات کاربران