فرزندان، ارزشمندترین دارایی هر پدر و مادر هستند و به همین دلیل، بسیاری از والدین تلاش میکنند تا خلاقیت و استعدادهای کودکان خود را پرورش دهند. هیچ چیزی برای والدین زیباتر از این نیست که شاهد شروع قدم‌زدن کودک دلبندشان، شیرینی صدایش و یادگیری او در زمینه غذاخوردن باشند. احتمالاً دوران مهم‌ترین زندگی هر کودک، سال اول زندگی اوست، زیرا در این دوره تغییرات فراوانی در رشد و تکامل او رخ میدهد. بنابراین، والدین باید هوشیار باشند و به مرحله‌های رشد کودکان خود گام بگذارند. در این مقاله، به بررسی رشد فیزیکی، رفتارها، مهارت‌های فردی و اجتماعی، و سلامتی کودکان یک ساله می‌پردازیم تا والدین بتوانند اطلاعات مفیدی را در این زمینه به دست آورند.
رشد فیزیکی
هنگامی که کودکان به سن ۱۲ ماهگی می‌رسند، مهارت‌های حرکتی آنها به شدت پیشرفت میکند و می‌توانند با استفاده از دستگاه‌ها و مبلمان اطرافشان حرکت کنند. به جای کمک کردن به آنها، بهتر است به کودک اجازه داده شود خودشان حرکت کنند و تنها آنها را تشویق کنیم. گاهی اوقات زمانی طول می‌کشد تا بتوانند به راحتی از یک اتاق به اتاق دیگر حرکت کنند، بنابراین بهتر است آنها را مداوم در آغوش نگیریم و به آنها فرصت دهیم در یک محیط ایمن آزادانه حرکت کنند. همچنین می‌توانیم مبلمان و اثاثه را به نحوی بچینیم که به آنها کمک کند، اما باید مراقب باشیم که به خود آسیب نرسند.
در سن ۱۲ ماهگی، کودکان می‌توانند اشیای کوچکی به اندازه‌ی کشمش را بین انگشت اشاره و انگشت شستشان نگه دارند. بیشتر کودکان در سن ۱۶ تا ۱۷ ماهگی قدم می‌زنند و تا سن ۱۸ ماهگی می‌توانند توپی را بالای سر خود پرتاب کنند و سعی کنند آن را بگیرند.
سایر مهارت های فیزیکی کودک یک ساله
کودکان می‌توانند به توپ لگد بزنند.
خودشان را از صندلی بزرگسالان بالا بکشند.
به خوبی راه بروند و بدوند.
دو یا سه تکه از اسباب‌بازی‌ها را روی هم بچینند و برج بسازند.
در بطری آب یا خودکار را بکشند.
با قلم خط‌خطی کنند.
سعی میکنند با قاشق یا چنگال خودشان غذایشان را بخورند.
اگر نگران رشد کودکتان به اندازه کافی سریع است یا نه، بهترین راه حل این است که به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید. از پزشک کودکتان به صراحت بپرسید که در هر مرحله‌ای از زندگی، فرزندتان باید چه کارهایی را انجام دهد. همه کودکان در سراسر جهان، بدون توجه به فرهنگشان، تقریباً از یک الگوی پیشرفت پیروی میکنند.
رفتار
1.اضظراب جدایی
“اضطراب جدایی” در کودکان یک ساله از بزرگترها، یک وضعیت طبیعی است که معمولاً در بازه زمانی ۸ تا ۱۴ ماهگی شروع میشود و ادامه می‌یابد. مدت زمان و شدت این اضطراب ممکن است در کودکان مختلف متفاوت باشد. به طور کلی، طبیعی است که کودک با جدا شدن از مادر، اضطراب کوچکی را تجربه کند. والدین باید برای کمک به کودک خود، روالی ثابت برای خداحافظی از او ایجاد کنند. وقتی کودک را ترک می‌کنید (برای مثال برای رفتن به محل کار یا خرید) و او را به پرستار یا مراقب می‌سپارید، از روشی ثابت برای خداحافظی استفاده کنید و سعی نکنید آن را تغییر دهید، زیرا این کار می‌تواند اضطراب کودک را تشدید کند. هرگز دوباره به سوی کودک برنگردید، حتی اگر او گریه کند.
یکی از بزرگترین اشتباهات والدین این است که تحمل گریه کودک را ندارند و بدون خداحافظی و بدون اینکه کودک را ببوسند، از او منزل را ترک میکنند. لطفاً هرگز این کار را انجام ندهید. هنگامی که کودک در حال بازی یا انجام فعالیت و سرگرمی است، به سوی او بروید، خداحافظی کنید و حتی او را ببوسید. زیرا اگر کودک به طور ناگهانی متوجه رفتن شما شود، ممکن است فکر کند فرصتی برای خداحافظی یا بوسیدن والدینش نداشته است و این می‌تواند او را مضطرب کند. حتی اگر کودک ناراحت و گریه میکند، نگران نباشید، زیرا پس از رفتن شما به سرعت آرام خواهد شد. البته، حضور یک پرستار مجرب و آگاه در نظارت بر کودک ضروری است.
۲. استقلال‌طلبی
یکی از رفتارهای مهمی که در هر کودکی بروز میکند، علاقه به پرت کردن هر چیزی در مسیرش است. لطفاً درک کنید که کودکان هیچ نیتی برای آزار شما ندارند. کودکان یک ساله به طور طبیعی کنجکاو هستند و به احتمال زیاد در ذهنشان فکر میکنند: “اگر این فنجان را از این ارتفاع بیندازم، چه اتفاقی می‌افتد؟” در واقع، آنچه که کودک یک ساله به آن فکر نمی‌کند این است که “آیا این کار من را به عنوان یک کودک بد معرفی میکند؟!”
کودک شما آرام آرام متوجه میشود که او یک فرد مستقل است و از شما مجزاست. بنابراین، اگر تلاش میکند تا استقلال خود را نشان دهد، شگفت زده نباشید. اگر کودک به سمت صندلی خود در ماشین یا کالسکه‌اش، برای حمام کردن یا تعویض پوشک به سمت شما حرکت میکند، او را متوقف نکنید. اجازه دهید کودکان به این روش تلاش کنند و استقلال خود را پیدا کنند. فقط در مواردی که شما می‌خواهید کودکانتان بیشتر به شما گوش دهند و آنها این را قبول نمی‌کنند (مانند نشستن در صندلی خودرو)، با پرت کردن توجه آنها، کار خود را انجام دهید. به عنوان مثال، وقتی می‌خواهید او را به داخل خودرو ببرید، اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را به او بدهید یا آوازی را که دوست دارد بخوانید تا توجهش پرت شود.
زبان
کودک یک ساله تنها واژگان محدودی مانند “مامان”، “بابا” و “دادا” را می‌تواند بگوید. در این سن، واکنش کودک به سخنان دیگران از اهمیت بالایی برخوردار است. آیا او می‌تواند صدای پدر و مادرش را تشخیص دهد؟ آیا به نام خودش واکنش نشان میدهد؟ آیا وقتی شما “بالا” می‌گویید، دستش را بالا می‌برد؟ آیا نسبت به صداهایی مانند صدای جاروبرق یا بوق خودرو واکنش نشان میدهد؟ آیا وقتی دیگران خندیدند، خودش نیز می‌خندد؟ آیا وقتی شما به او لبخند می‌زنید، واکنش نشان میدهد؟ اگر پاسخ منفی است، حتماً به پزشک فرزندتان مراجعه کنید.
در طول این یک سال، شما متوجه خواهید شد که کودک برخی از کلمات تک واژه را تکرار میکند. او کم‌کم مسیرهای ساده مانند “بینیت کجاست؟” را دنبال خواهد کرد. یکی از روش‌های مهم برای پیشرفت در زبان و تقویت مهارت بیان کودک، صحبت کردن با اوست. ۹۰ درصد کودکان، کلمات را از طریق تکرار و تقلید از والدین و اطرافیانشان یاد می‌گیرند. به فرزندتان کتاب بخوانید و با او صحبت کنید. به او بگویید: “این چیست؟ یک سگ! سگ چه کار میکند؟ می‌دود!” سعی کنید با آنها ارتباط برقرار کنید و آنها را با واژگان مختلف آشنا کنید.
سلامتی
در طول سال اول زندگی فرزندتان، پزشک شما به شما چند سؤال مهم خواهد پرسید. یکی از مهم‌ترین این سؤالات این است که آیا کودکتان می‌تواند راه برود؟ اغلب کودکان در بازهٔ ۱۲ تا ۱۷ ماهگی شروع به یادگیری راه رفتن میکنند، اما پزشک می‌خواهد مطمئن شود که کودکتان می‌تواند بخوبی بلند شود، بایستد و به تنهایی حرکت کند یا خیر.
پزشک نیز باید قد و وزن کودک را اندازه‌گیری کند تا مطمئن شود که رشد کودک با سرعت مناسبی ادامه می‌یابد. همچنین، او دربارهٔ نوبت واکسیناسیون بعدی نیز با شما صحبت خواهد کرد. برخی از واکسن‌هایی که در این دوره معمولاً تزریق می‌شوند، شامل واکسن هیب (مرتبط با عفونت مغزی)، واکسن ذات الریه، واکسن فلج اطفال، واکسن MMR (سرخک، سرخجه و اورون) و واکسن هپاتیت A هستند.
سؤالات مهم دیگر پزشک شامل موارد زیر می‌شوند:
1. عادات خواب: کودک شما شب‌ها و در طول روز به چه مدت میخوابد؟
2. عادات غذایی: کودک شما چه نوع غذاهای جامدی را می‌خورد؟ آیا او تلاش میکند با استفاده از دست‌هایش خودش غذا بخورد؟ همچنین، شما باید با پزشک دربارهٔ تغییر نوع شیر (از شیر مادر به شیر گاو یا شیر خشک) نیز صحبت کنید.
3. رفتار: آیا کودکتان تماس چشمی برقرار میکند؟ آیا واکنش نشان میدهد وقتی به اسمش صدا می‌کنید یا به اشیا اشاره می‌کنید؟
4. بینایی: آیا کودک مدام چشم‌های خود را می‌مالد یا اسباب‌بازی و کتاب را به نزدیکی چهره‌اش می‌برد؟
5. شنوایی: آیا کودک به سوی صداها بازمی‌گردد؟
6. صحبت کردن: آیا کودک صداها، کلمات لالایی یا هر گونه کلمه دیگری را تقلید میکند؟
اهمیت بهداشت دهان و دندان در نوزادان
یکی از موارد حائز اهمیت که بسیاری از والدین معمولاً به آن توجه نمی‌کنند، بردن نوزادان یک ساله به دندانپزشکی است. در حال حاضر، انجمن دندانپزشکان و انجمن بهداشت نوزادان توصیه میکنند که نوزاد حتماً در سال اول زندگی خود به دندانپزشک مراجعه کند، زیرا دندان‌های اولیه نوزادان بسیار آسیب‌پذیر هستند. تنها یک سوم از مادران به بهداشت دهان و دندان نوزادان خود اهمیت می‌دهند. برخی از والدین فکر میکنند که بردن نوزاد یک ساله به دندانپزشک باعث بروز هزینه‌های غیرضروری میشود. در حالی که اگر از ابتدا به دندانپزشک مراجعه کنند، می‌توانند در هزینه‌هایی که در طول زمان بابت درمان دندان‌های نوزاد پرداخت میکنند، صرفه‌جویی کنند. مطالعات نشان می‌دهند که هزینه‌های دندانی نوزادانی که در یک سالگی به دندانپزشک مراجعه میکنند تا پنج سالگی‌شان، ۴۰ درصد کمتر از سایر نوزادان است.
یکی از تغییرات مهم در سن یک سالگی کودک، وارد کردن شیر کامل به رژیم غذایی او است. به دلیل تفاوت طعم شیر کامل با شیر مادر، کودک عموماً به سادگی این تغییر را قبول نمی‌کند. بنابراین، بهتر است ابتدا مقدار کمی از شیر کامل را با شیر مادر مخلوط کنید تا کودک به تدریج با مزه آن آشنا شود. هنگام تغذیه کودک با شیر در این سن، استفاده از فنجان مخصوص یا لیوان به جای شیشه شیر توصیه میشود، زیرا استفاده از شیشه شیر به چالشی دیگر تبدیل میشود که کودک باید آن را درک کند.
مقدار شیری که کودک در روز مصرف میکند، باید مناسب باشد و نه کم و نه زیاد. در این سن، حدود ۴۵۰ تا ۷۵۰ میلی‌لیتر شیر کافی است. مصرف بیش از این مقدار ممکن است بر روی جذب آهن تأثیر بگذارد و با سیر شدن شکم کودک، می‌تواند باعث کاهش اشتها شود. ماست و پنیر، با وجود اینکه منابع خوبی از ویتامین D و کلسیم هستند، از لحاظ سایر مواد مغذی به اندازه شیر کامل نمی‌رسند.
تغذیه
1.شیر کامل
یکی از تغییرات مهم در سن یک سالگی کودک، وارد کردن شیر کامل به رژیم غذایی او است. به دلیل تفاوت طعم شیر کامل با شیر مادر، کودک عموماً به سادگی این تغییر را قبول نمی‌کند. بنابراین، بهتر است ابتدا مقدار کمی از شیر کامل را با شیر مادر مخلوط کنید تا کودک به تدریج با مزه آن آشنا شود. هنگام تغذیه کودک با شیر در این سن، استفاده از فنجان مخصوص یا لیوان به جای شیشه شیر توصیه میشود، زیرا استفاده از شیشه شیر به چالشی دیگر تبدیل میشود که کودک باید آن را درک کند.
مقدار شیری که کودک در روز مصرف میکند، باید مناسب باشد و نه کم و نه زیاد. در این سن، حدود ۴۵۰ تا ۷۵۰ میلی‌لیتر شیر کافی است. مصرف بیش از این مقدار ممکن است بر روی جذب آهن تأثیر بگذارد و با سیر شدن شکم کودک، می‌تواند باعث کاهش اشتها شود. ماست و پنیر، با وجود اینکه منابع خوبی از ویتامین D و کلسیم هستند، از لحاظ سایر مواد مغذی به اندازه شیر کامل نمی‌رسند.
2.سایر مواد مغذی مورد نیاز کودک یکساله
در سن یک سالگی، بهترین زمان برای تنظیم اولویت‌های غذایی کودک است. به تدریج باید میوه‌ها و سبزیجات تازه را به همراه سایر موادمغذی به کودک ارائه دهید. برای جلوگیری از خفگی، غذاها باید نرم و قطعات کوچک باشند. اگر کودک تمایلی به امتحان کردن غذای جدید ندارد، او را وادار نکنید، اما غذا را به آرامی از پیش رویش بردارید. غذا را در جلوی او قرار داده و در صورت عدم مصرف، آن را بردارید. مهم است که کودک یک ساله در محیط خانوادگی غذا بخورد. او باید ببیند که پدر و مادرشان غذاهای سالم می‌خورند و غذاهای جدید را امتحان میکنند. همچنین، با ارائه میان وعده‌های مناسب، می‌توانید به کودک کمک کنید تا به سرخوردگی معتاد نشود.
تلاش کنید مصرف شیرینی و آبمیوه‌های صنعتی را به حداقل برسانید. در روز، کودک یک ساله فقط نصف فنجان آبمیوه باید مصرف کند. اگر او تمایلی به نصف راضی ندارد، می‌توانید آن را با آب رقیق کنید.
هر چه ممکن است، بهتر است محصولات لبنی و پروتئینی ارگانیک را که در فروشگاه‌های اختصاصی عرضه می‌شوند، انتخاب کنید.
خواب
1.الگوهای خواب کودک
طی یک سال، الگوهای خواب کودک تغییر خواهد کرد. در ابتدا، کودک به طور متوسط نیاز به ۱۱ ساعت و ۱ ربع خواب بدون وقفه در شب دارد. اما در بازه ۱۵ تا ۱۸ ماهگی، خواب صبح کودک کمتر میشود و به جای آن در عصر مدت طولانی‌تری میخوابد که حدود ۲ ساعت و ۱ ربع است. این مرحله چندان آسان نیست، زیرا یک چرت کافی نیست و با چرت دیگر مدت زمان خواب کودک زیاد میشود. نتیجه این است که کودک بسیار خسته میشود و در شب نمیتواند به خواب برود. (بسیاری از افراد فکر میکنند که کودکی که خیلی خسته است به راحتی میخوابد، اما این اشتباه است.)
زمانی که الگوی خواب کودک تغییر میکند و در حال حاضر ۱۰ تا ۱۱ ساعت بی‌وقفه در شب میخوابد، چرت صبحگاهی کودک کوتاه‌تر میشود یا او ممکن است صبح بیشتر بخوابد و در عوض در عصر از خوابیدن امتناع کند. این نشان میدهد که او حالا آماده است تا از این مرحله عبور کند. اگر این الگو را به مدت دو هفته مشاهده کردید، یکی از چرت‌ها را حذف کنید. البته ممکن است گاهی پیش بیاید که کودک دو بار در روز چرت بزند. به عنوان مثال، اگر متوجه شدید که کودک در روز بسیار خسته به نظر می‌رسد، اجازه دهید دوبار در روز بخوابد، اما خواب صبحگاهی اش را به ۴۵ دقیقه محدود کنید.
2.وحشت شبانه
وحشت شبانه، که با دیدن کابوسها متفاوت است، معمولا در ۵ درصد از کودکان رخ میدهد. این تجربه در حدود ۱۵ ماهگی کودک اتفاق می‌افتد و می‌تواند برای همه طرفین ترسناک باشد، زیرا کودک ناگهان با فریاد از خواب بیدار میشود و بسیار مضطرب است. معمولا در حالت بیداری نیست و حتی ممکن است شما را نشناسد، ترسیده و شما را به عقب براند.
نگران نباشید، با کمی نظارت می‌توانید این مشکل را حل کنید. مراقب باشید کودک خود را در این حالت بهحالت بیداری نبرده و به او آرامش ببخشید. نیازی به بیدار کردن کودک نیست، زیرا این ممکن است او را بیشتر ترسانده و مضطرب کند. به جای آن، کودک را بغل کنید و به او اطمینان دهید که او در امان است و شما در کنارش هستید. می‌توانید به او صدای آرامی بدهید و با او صحبت کنید تا او احساس امنیت کند.
اگر وحشت شبانه مکرر و مزاحم شده و کودک را از خواب بیدار میکند، ممکن است بهتر باشد با پزشک مشورت کنید. پزشک می‌تواند شما را راهنمایی کند و نکاتی را برای کمک به کودک در مواجهه با وحشت شبانه ارائه دهد.
مراقبت و حمایت از کودک در طول این مرحله مهم است. همچنین به خواب کافی و مرتب در شب توجه کنید و یک محیط خواب مناسب برای کودک فراهم کنید. از روش‌های آرامش‌بخشی قبل از خواب مانند خواندن داستان یا موسیقی آرام استفاده کنید. همچنین، به یک روال خواب منظم عمل کنید تا کودک به خواب رفتن آماده شود.
لازم به ذکر است که هر کودک منحصر به فرد است و الگوهای خواب آنها ممکن است متفاوت باشد. مهم است که به نیازهای خاص کودک خود توجه کنید و در صورت نیاز با متخصصان کودکان مشورت کنید.
رشد مهارت های ارتباطی و اجتماعی
در سن یک سالگی، ارتباطات اجتماعی کودک بیشتر به پرستار اولیه یا هر فرد دیگری که مراقبت از او میکند وابسته است. این ارتباط اهمیت بسیاری در سال اول زندگی کودک دارد. البته ممکن است کودک در این سن با همسالان و بزرگسالان دیگر نیز تعاملات قابل توجهی داشته باشد، اما این ارتباط به اندازه ارتباط با پرستار اولیه مهم نیست.
در سن یک سالگی، کودک برای برقراری ارتباط با دیگران از اشاره و صحبت استفاده میکند. یادگیری نحوه برقراری ارتباط با نیازها و آرزوها و هدف‌های شما برای رشد مهارت‌های اجتماعی کودک یک ساله بسیار مهم است.
توجه مشترک به فرایندی گفته میشود که در آن هم کودک و هم والدین به یک هدف یا فعالیت مشترک توجه میکنند. این فرایند وقتی رخ میدهد که والدین به نگاه کودک توجه کنند یا به حرکات او توجه کنند. توجه مشترک مبنایی بسیار مهم برای پیشرفت در زبان، بهبود مهارت‌های اجتماعی و توسعه شناختی است. خواندن کتاب به کودکان و اشاره به تصاویر آن، برچسب زدن اشیا در خانه و صحبت کردن درباره آنها و ایجاد علاقه در کودک، راه‌های بسیار خوبی برای برقراری ارتباط در این سن است.
آموزش
در طول سال اول زندگی، فرزند شما مهارت‌های زیادی مانند راه رفتن، صحبت کردن و پریدن را یاد گرفته و به آنها مسلط شده است. در سن یک سالگی، انتظار می‌رود کودک برخی مهارت‌های شخصی را نیز به دست آورده باشد، مانند نگه داشتن یک بطری یا فنجان. البته در این سن انتظار نداریم کودک بتواند خودش را بشوید، اما انتظار می‌رود که از کلمات یا نشانه‌هایی استفاده کند که برای پرستار یا والدینش قابل درک باشد. همچنین، تقلید از آموزش‌های رسمی بسیار مؤثرتر و مهم‌تر است. به عبارت دیگر، کودک آنچه را شما انجام می‌دهید، تقلید میکند و بهتر یاد می‌گیرد.
کتابخوانی نقش بسیار مهمی در آموزش لغات جدید، رنگ‌ها و حروف به کودک دارد. باید این فعالیت را در برنامه روزانه یا شبانه روز کودک قرار دهید. مطالعات نشان می‌دهند که کودکانی که برایشان کتاب خوانده میشود، دایره لغات بیشتری و مهارت‌های ریاضی پیشرفته‌تری نسبت به همسن و سنی خود خواهند داشت.
از کتاب‌های دارای تصاویر استفاده کنید که تصاویر آنها بزرگ، روشن و واضح باشند. هر بار که برایشان کتاب می‌خوانید، بپرسید: “می‌توانی سگ را پیدا کنی؟ سگ چه می‌گوید؟”
یک کودک یک ساله باید نسبت به اسم خود واکنش نشان دهد و بینی، چشم‌ها، دهان و سایر بخش‌های صورت خود را تشخیص دهد و حتماً آنها را به شما نشان دهد. ممکن است نتواند نام این بخش‌ها را به زبان بیاورد، اما باید بتواند آنها را هم در صورت خود و هم در صورت شما نشان دهد.
عادت دادن کودک به استفاده از لیوان یا قمقمه
یکی از مادران توضیح داد: “یکی از سخت‌ترین تغییراتی که در کودکم رخ داد، جدا کردن او از شیشه‌شیر بود. او ترجیح می‌داد آب یا شیر را از شیشه‌شیر پستانک‌دار بنوشد و به همین دلیل لیوان را پرت می‌کرد.”
گرفتن شیشه‌شیر از یک کودک یک ساله معمولاً کار آسانی نیست. اما نگران نباشید، زیرا با تلاش کمی و استفاده از راه حلی که در ادامه به شما پیشنهاد می‌دهیم، می‌توانید این تغییر را ایجاد کنید. کودکان جوان معمولاً در بازه سنی 15 تا 18 ماهگی به چیزهای مختلف علاقه‌مند می‌شوند. بنابراین، اگر می‌خواهید آنها را از استفاده از شیشه‌شیر جدا کنید، بهتر است این کار را قبل از رسیدن به این سن انجام دهید. علاوه بر این، چه بیشتر زمان می‌گذرد، این کار سخت‌تر میشود، همچنین به دندان‌های آنها آسیب می‌رساند و اشتهایشان را کاهش میدهد.
روش کار:
۱. ابتدا یک لیوان یا قمقمه ویژه برای مایعات کودک تهیه کنید. بهتر است در بازه سنی ۶ تا ۹ ماهگی از یک لیوان معمولی استفاده کنید تا کودک به آن عادت کند. گزینه‌های مختلفی را امتحان کنید تا زمانی که کودک یکی را دوست داشته باشد.
۲. ابتدا از وعده ناهار شروع کنید، زیرا احتمالاً در این وعده غذایی کودک کمتر به شیشه‌شیر اهمیت میدهد. شیشه‌شیر را بردارید و به جای آن شیر را در لیوان مورد علاقه‌اش بریزید.
۳. پس از ۴ تا ۷ روز استفاده از لیوان در وعده ناهار، حال می‌توانید شیر وعده شام را در لیوان بریزید و شیشه‌شیر را حذف کنید.
۴. حال نوبت وعده صبحانه است. معمولاً هنگام بیدار شدن کودک انتظار دارد شیشه‌شیرش را دریافت کند. در این زمان، بهترین راهکار این است که پس از بیدار شدن او را بلافاصله به میز صبحانه ببرید و شیر را در لیوانش بریزید.
۵. در نهایت، باید شیشه‌شیر را از وعده خواب کودک حذف کنید. اگر کودک به اندازه کافی شیر در وعده شام مصرف کند، دیگر نیازی به شیر قبل از خواب نخواهد بود. ممکن است در این مرحله بتوانید کاملاً شیشه‌شیر را حذف کنید، زیرا کودک در طول روز به بدون شیشه‌شیر شیر خوردن عادت کرده است. اما اگر مقاومت نشان دهد، می‌توانید به صورت تدریجی این وعده را حذف کنید.
والدین اغلب نگران هستند که آیا فرزندشان به موقع و به اندازه کافی پیشرفت خواهد کرد یا خیر. واقعیت این است که این دوره از زندگی کودک بسیار مهم است. بهترین توصیه به والدین این است که وقت کافی را برای کودک خود بگذارند و با او لحظات سرگرم‌کننده‌ای را سپری کنند. همچنین باید بدانید که پدران نقش مهمی در رشد و تربیت کودکان خود دارند.
کودکان می‌توانند لحظات زندگی‌تان را بدون پیش‌بینی کنند. به خاطر آنها ممکن است کارهایی را انجام دهد که شاید هرگز به ذهنتان نرسیده بود. سعی کنید این لحظات را هم برای خود و هم برای کودک خود لذت بخش کنید.
نظرات کاربران