اوتیسم یک اختلال توسعه‌ای است که بر ارتباطات اجتماعی، رفتارهای تکراری، و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد. این اختلال بیشتر در پسران تشخیص داده می‌شود، اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که اوتیسم در دختران نیز رخ می‌دهد. این مقاله به مقایسه تفاوت‌های اوتیسم در پسران و دختران می‌پردازد.
علائم اوتیسم
مشکل در ارتباطات اجتماعی: کودکان ممکن است دشواری در برقراری ارتباط با دیگران داشته باشند. این شامل عدم استفاده از ژست‌ها یا اشارات بدنی برای ارتباط، عدم برقراری تماس چشمی، و ناتوانی در درک احساسات دیگران است.
- رفتارهای تکراری: برخی از کودکان ممکن است رفتارهای تکراری یا عادت‌های مشخص داشته باشند، مانند تکان دادن دست‌ها یا تکرار عبارات و کلمات.
- تأخیر در توسعه زبانی: برخی از کودکان ممکن است دیرتر از هم‌سنانشان شروع به صحبت کرده و یا دشواری در استفاده از زبان برای بیان نیازها یا احساسات داشته باشند.
- عدم توانایی در بازی های اجتماعی: کودکان ممکن است علاقه‌مند به بازی‌های اجتماعی نباشند و تمایل داشته باشند به تنهایی بازی کنند یا تمایلی به برقراری روابط دوستانه نداشته باشند.
- حساسیت‌های حسی: برخی از کودکان ممکن است حساسیت زیادی به نور، صدا، بو، یا لمس داشته باشند و این موارد می‌تواند آن‌ها را ناراحت کند.
- تمایل به روتین: بسیاری از کودکان با اوتیسم تمایل زیادی به روتین و ثبات در زندگی خود دارند و تغییرات ناگهانی ممکن است آن‌ها را ناراحت کند.
- مهارت‌های محدود: برخی از کودکان ممکن است در یک مهارت خاص چندان عالی نباشند، اما در حوزه‌های دیگر مهارت‌های برتری داشته باشند. این موضوع به عنوان “فرشته‌ی سوار” شناخته می‌شود.
هر یک از این علائم می‌تواند به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر در کودکان حضور داشته باشد. اگر شما یا کسی که شما مراقبت می‌کنید، علائمی از اوتیسم مشاهده می‌کنید، مهم است که با پزشک یا متخصص توسعه کودکان مشورت کنید تا ارزیابی تشخیصی دقیقی انجام شود و برنامه‌های مداخله مناسب تعیین شود.
تفاوت اوتیسم در دختران و پسران
به طور کلی، اوتیسم در مردان و زنان به طور یکسان وجود دارد. برخی از ویژگی‌ها مانند ساکت بودن، خجالتی بودن، منفعل بودن یا منزوی بودن، ممکن است در یک دختر جوان قابل قبول تلقی شود و در واقع، به اندازه‌ای که این رفتارها در یک پسر دیده می‌شود، نگرانی ایجاد نمی‌کند.
تشخیص اوتیسم
فرآیند تشخیص اوتیسم معمولاً با درخواست والدین برای ارزیابی، به خواست خود یا با توصیه یک پزشک یا معلم آغاز می‌شود. روانشناسان، متخصصان مغز و اعصاب، و متخصصان اطفال رشد معمولاً اوتیسم را با استفاده از معیارهای استاندارد عملکرد کودک در زمینه‌های مختلف در مقایسه با همسالان خود تشخیص می‌دهند و کودک با استفاده از چندین معیار ارزیابی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
کلام آخر
تشخیص اوتیسم دسترسی به حمایت و منابع را برای کودکی که به آن‌ها نیاز دارد فراهم می‌کند. درک علائم اوتیسم و نحوه تشخیص آن می‌تواند والدین را با دانش آشنا کند. علاوه بر این، آگاهی داشتن نسبت به اوتیسم در ارزیابی و درمان والدین را قادر می‌سازد تا نسبت به درمان هرچه زودتر اقدام کنند.
نظرات کاربران