نشانه اول درد است. ممکن است فرزند شما به شما اعلام کند که درد گوش دارد یا ممکن است شما خودتان متوجه شوید که او دست به گوش میبرد. ابتلاء به سرماخوردگی یا سینوزیت نیز میتواند در تشخیص کمک کننده باشد. او ممکن است تب داشته باشد یا ممکن است بدون تب باشد.
علائم گوش درد
- کاهش اشتها ممکن است ناشی از عفونت گوش باشد که میتواند جویدن و بلع را دردناک کند.
- تغییر در عادت خوابیدن نیز ممکن است رابطهای با این مشکل داشته باشد. دراز کشیدن و خوابیدن میتواند منجر به افزایش درد سمت گوش بیمار شده و اختلال در خوابیدن را ایجاد کند.
- اسهال و استفراغ نیز ممکن است ناشی از ویروسی بودن عفونت گوش باشد که میتواند بر دستگاه گوارش نیز تأثیر بگذارد.
- خروج مایع زرد یا نسبتاً سفید از گوش نیز ممکن است رخ دهد. این ممکن است نشانهای از وجود سوراخ کوچک در پرده گوش باشد که از طریق آن چرک و عفونت به بیرون تخلیه میشوند. در اکثر موارد، پس از بهبود و پاک شدن گوش از عفونت، این سوراخ به خودی خود ترمیم میشود.
- احساس بوی نامطبوع نیز ممکن است وجود داشته باشد. شما ممکن است بوی عفونت و نامطبوعی را از گوش عفونی شده احساس کنید.
- اشکال در شنیدن صداها نیز ممکن است رخ دهد. تجمع مایع در گوش میانی میتواند باعث محدودیت در شنیدن اصوات شود.
- این عوارض ممکن است باعث اختلال در حفظ تعادل بدن شوند. گوش در حفظ تعادل بدن نقشی دارد، بنابراین ممکن است احساس کنید فرزندتان قادر به حفظ تعادل خود نیست و در مقایسه با قبل دچار مشکل شده است.
احتمال مبتلا شدن به گوش درد
عفونت گوش، که پس از سرماخوردگی رخ میدهد، به عنوان شایعترین بیماری در کودکان شناخته میشود. در واقع، سه چهارم کودکان قبل از سن سه سالگی، حداقل یک بار با عفونت گوش مواجه شدهاند.
عامل ایجاد کننده عفونت گوش
عفونت گوش معمولاً به دلیل باکتریها ایجاد میشود، اما ویروسها نیز ممکن است عامل آن باشند. این وضعیت زمانی رخ میدهد که مایع پشت پرده گوش تجمع پیدا کند و سپس عفونی شود. به طور طبیعی، هرگاه مایعی در این ناحیه جمع شود، توسط شیپور استاش (لوله یا مجرایی که گوش میانی را با حلق ارتباط میدهد) تخلیه میشود. اما اگر شیپور استاش دچار انسداد شود – که در سرماخوردگی، سینوزیت و حتی آلرژی بطور شایعی این اتفاق میافتد – این مایع در گوش میانی گیر میافتد و تخلیه نمیشود.
میکروبها محیطهای تاریک، گرم و مرطوب را دوست دارند، بنابراین گوش میانی که با مایع پر شده است، به عنوان محل مناسبی برای رشد و تغذیه آنها خدمت میکند. همانطور که عفونت بدتر میشود، التهاب در پشت و پرده گوش بیشتر میشود و منجر به درد میشود. تب در صورتی مشاهده میشود که بدن فرزند شما سعی در مبارزه با عفونت داشته باشد. در شرایطی که التهاب گوش میانی با تجمع مایع، درد، قرمزی پرده گوش و گاهی اوقات تب به وجود میآید، این عارضه در پزشکی به عنوان عفونت حاد گوش میانی یا AOM شناخته میشود.
از آنجا که لوله استاش در بچهها کوتاه است (کمتر از یک و نیم سانتیمتر) و در حالت افقی قرار دارد، آنها بسیار حساس به عفونت گوش میانی هستند. با رشد آنها، لوله بلندتر و بیشتر عمودی میشود و خروج یا تخلیه مایع آسانتر انجام میشود.
مراجعه به پزشک
در صورت مشاهده اولین علائم عفونت گوش، توصیه میشود با دکتر تماس بگیرید. دکتر احتمالاً از شما خواهد خواست نزد او مراجعه کنید تا گوش فرزندتان با استفاده از وسیلهای به نام اتوسکوپ معاینه شود. اگر پرده گوش کودک قرمز، متورم و مرطوب به نظر برسد، احتمالاً عفونت گوش میانی وجود دارد. ممکن است دکتر بخواهد از دستگاهی به نام پنوماتیک اتوسکوپ برای معاینه گوش فرزندتان استفاده کند. در این معاینه، حرکت پرده گوش در پاسخ به جریانهای هوا کوچکی که توسط دستگاه ایجاد میشود، مشاهده میشود. اگر پرده گوش به این جریان هوا پاسخ ندهد، احتمالاً مایع در گوش میانی تجمع کرده است و ممکن است گوش میانی عفونت داشته باشد.
درمان پزشک برای عفونت گوش
نحوه درمان بستگی به علائم و شدت عفونت دارد. در صورتی که کودک بین 2 تا 12 سال باشد، توصیه میشود به او آنتیبیوتیک داده شود. اگر علائم عفونت حاد گوش میانی وجود داشته باشد و پزشک اطمینان دارد، تخلیه مایع گوش میانی ممکن است لازم باشد. اما اگر پزشک اطمینان ندارد یا علائم به شدت حاد نیستند، ممکن است کودک را به مدت 24 تا 48 ساعت تحت نظر قرار دهد و ببیند آیا علائم بدون مصرف آنتیبیوتیک بهبود مییابند یا خیر. تحقیقات نشان میدهد که 80٪ بچهها با تشخیص عفونت حاد گوش میانی بدون استفاده از آنتیبیوتیک بهبود مییابند. با این حال، به طور معمول پزشک ممکن است در صورت عدم توانایی در دقیق نظارت بر کودک و به منظور جلوگیری از عوارض، آنتیبیوتیک را تجویز کند. در صورتی که کودک علائم بیماری شدیدتری داشته باشد، اقدامات احتیاطی بیشتری لازم است و درمان دارویی را باید سریعتر شروع کرد.
در صورتی که به فرزندتان دارو تجویز شده است، حتماً باید آن را به طور کامل به او بدهید و دوره درمان را تا انتها ادامه دهید. پس از گذشت یک هفته، برای مراجعه مجدد به پزشک معالج فرزندتان ببرید تا از تأثیربخشی داروها اطمینان حاصل کنید.
به خاطر داشته باشید که آنتیبیوتیک در 24 ساعت اول ممکن است در کاهش درد تأثیر چندانی نداشته باشد و تسکین درد به صورت تدریجی و پس از گذشت این مدت زمان شروع میشود. برای کاهش درد، بهتر است از مقدار مناسب استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. هرگز به فرزندتان آسپرین ندهید، زیرا ممکن است باعث ابتلا به سندرم ریی (سندرم ریی در حالت نادری رخ میدهد و ممکن است منجر به مرگ باشد).
استفاده از کمپرس گرم یا قطره گوش نیز ممکن است به فرزندتان کمک کند. لازم است از پزشک فرزندتان در مورد بهترین قطره گوش سؤال کنید. همچنین، بالا نگه داشتن سر فرزندتان هنگامی که دراز کشیده یا خوابیده است، میتواند به او کمک کند.
اگر درمان با آنتیبیوتیک را شروع کردهاید یا هنوز آن را شروع نکردهاید و وضعیت عمومی فرزندتان پس از چند روز بهبود نیافته است، اگر هنوز تب دارد یا علائم دیگر هنوز وجود دارد و وضعیتش بدتر شده است، به پزشکش اطلاع دهید. ممکن است پزشک نیاز به تغییر آنتیبیوتیک فرزندتان داشته باشد.
روش های پیشگیری
عفونت گوش به طور مستقیم مسری و واگیردار نیست، اما عفونت دستگاه تنفسی که قبل یا همزمان با آن رخ میدهد، قابل انتقال است. بچههای سن مدرسه بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش قرار دارند، زیرا با میکروبهای بیشتری در تماس هستند. برای کاهش انتقال و شیوع میکروبها، همیشه دستهای خود را پس از استفاده از توالت و قبل از آماده کردن غذا بشویید. همچنین، به کودکانتان آموزش دهید که هر بار قبل از خوردن غذا، دستهایشان را بشویند.
روش های دیگر برای جلوگیری از عفونت
اگر فرزند شما به طور مکرر با عفونت گوش مواجه میشود، به خصوص پس از ابتلا به آنفولانزا، موضوع را با پزشک معالجش مطرح کنید. احتمالاً پزشک نیازمندی فرزندتان برای دریافت واکسن آنفولانزا را ارزیابی خواهد کرد. با این حال، باید توجه داشت که واکسن آنفولانزا برای همه کودکان توصیه نمیشود.
در عین حال، فرزندتان را از هر نوع دود تنباکو و سیگار دور نگه دارید. دود سیگار باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت گوش میشود. در واقع، اگر فرزندتان به طور معمول در معرض دود سیگار قرار دارد، احتمال بروز عفونتهای گوشی مکرر بیشتر میشود. اجازه ندهید کسی در منزل شما سیگار کشیده و فرزندتان را از محیطهای آلوده به دود سیگار دور نگه دارید.
آیا جراحی لازم است؟
در صورتی که فرزند شما به طور مکرر با عفونت گوش مواجه میشود، به خصوص پس از ابتلا به آنفولانزا، ممکن است پزشک معالج توصیه کند که برای او روش میرنگتومی را انجام دهید. میرنگتومی یک روش جراحی است که با استفاده از برش کوچک در پرده گوش، یک لوله کوچک را درج میکند. این لوله به گوش اجازه میدهد تا به خوبی تنفس کند و از تجمع مایعات جلوگیری کند، در نتیجه رشد باکتری را متوقف میکند. این روش ممکن است در کاهش عفونتهای مکرر گوش مؤثر باشد و به فرزند شما کمک کند تا از کاهش شنوایی جلوگیری کند.
مهم است که با پزشک معالج فرزندتان درباره این روش صحبت کنید و مزایا و معایب آن را به دقت بررسی کنید. هر پزشک ممکن است نظر متفاوتی درباره ضرورت انجام این روش داشته باشد. همچنین، در نظر داشته باشید که عوامل مانند مدت زمان و شدت اختلال شنوایی و وجود مشکلات رفتاری نیز در تصمیمگیری نقش مهمی ایفا میکنند. بنابراین، پس از مشاوره با پزشک، شما میتوانید تصمیم مناسبی درباره انجام یا عدم انجام میرنگتومی برای فرزندتان بگیرید.
آیا عفونت گوش مهم است؟
عدم درمان یا وجود عفونت شدید در گوش میتواند منجر به پارگی پرده گوش کودک شود. اگرچه پارگی پرده گوش اغلب رخ نمیدهد و معمولاً به طور خودبخودی و به سرعت ترمیم میشود، اما اگر این موضوع برای فرزند شما رخ داده است، میبایست او را مجدداً به پزشک مراجعه داده و پیگیری و اطمینان حاصل کنید که پارگی پرده گوش او به خوبی ترمیم شده است.
عفونت مکرر گوش ممکن است منجر به کاهش شنوایی و تشکیل زخم و عوارض مربوطه شود. در موارد نادر، عدم درمان عفونت گوش میتواند منجر به عفونت استخوان جمجمه در پشت گوش (ماستوئیدیت) یا مننژیت شود. بنابراین، در صورتی که علایم عفونت گوش مداوم یا تکراری در فرزندتان وجود دارد، بهتر است به طبیب مراجعه کنید تا تشخیص دقیق بگیرید و درمان مناسب را به عمل آورید.
نظرات کاربران