شما می‌توانید با کودکتان به هر اندازه که می‌خواهید بازی کنید. برقراری تعامل و ارتباط با کودک یکی از نیازهای اساسی آنها برای رشد است و به هر حال، شما دوست و همراه محبوب او هستید. همچنین می‌توانید با مراجعه به منابع و مطالب مربوط به بازی با کودکان، فعالیت‌ها و بازی‌های جذاب زیادی را یاد بگیرید تا بتوانید با کودکتان بازی و فعالیت‌های مناسبی داشته باشید. اما باید به یاد داشت که کودکان نیاز دارند به تدریج بفهمند که مستقل و جدا از شما هستند و این نکته باید به هیچ وجه فراموش نشود. در این مطلب به چگونگی رسیدن به این تعادل بین بازی با کودک و ایجاد استقلالیت در آنها پرداخته شده است.
چقدر باید کودکانمان را تنها بگذاریم؟
به دنبال فرصت‌هایی بگردید که بتوانید کودکتان را در یک گوشه امن و آرام روی یک پتو یا زیرانداز قرار دهید و چند اسباب‌بازی نرم نیز در دسترس او قرار دهید. به او اجازه دهید برای مدت کوتاهی تنها باشد تا محیط اطراف خود را بررسی و کشف کند و یاد بگیرد که در بازه‌های کوتاهی تنها بماند و خودش را سرگرم کند.
اما در گوشه‌ای از خودتان نظارت داشته باشید، به عنوان مثال در آشپزخانه، اما هرگز کودکتان را تنها نگذارید و برای مدت طولانی به اتاق یا حمام دیگری نروید، به ویژه اگر کودکتان شروع به چهار دست و پا رفتن کرده است یا کاملاً توانایی راه رفتن را دارد و خانه‌تان نیز به طور کامل ایمن‌سازی نشده است. در طول چند هفته، تلاش کنید که زمانی که کودکتان تنهاست، بیشتر شود و همچنان هوشیار باشید و به واکنش‌هایش توجه کنید و قبل از اینکه به گریه بیفتد یا شروع به بهانه‌گیری کند، او را در آغوش بگیرید.
باید برای کودک فعالیت مشخص کنیم یا باید آزادانه انتخاب کند؟
سؤال دربارهٔ این که آیا یادگیری از طریق آموزش مستقیم بهتر است یا اگر خودتان سعی کنید چیزی را یاد بگیرید، شبیه به این است که از شما بپرسند “شما با روش آموزش مستقیم بهتر یاد می‌گیرید یا اگر خودتان تلاش کنید چیزی را یاد بگیرید؟” شما احتمالسؤال دربارهٔ این که آیا یادگیری از طریق آموزش مستقیم بهتر است یا اگر خودتان سعی کنید چیزی را یاد بگیرید، شبیه به این است که از شما بپرسند “شما با روش آموزش مستقیم بهتر یاد می‌گیرید یا اگر خودتان تلاش کنید چیزی را یاد بگیرید؟” شما احتمالاً پاسخ می‌دهید که هر دوی این روش‌ها برای یادگیری مهم هستند و همین پاسخ نیز در مورد کودکان شیرخوار و نوپا درست است. بنابراین، هم بازی ساختارمند و هم بازی آزادانه و خلاقانه به اشکال متفاوتی سهم قابل توجهی در تکامل کودکان دارند.
فعالیت‌های ساختارمند به کودکان کمک می‌کنند تا با ایده‌های جدید آشنا شوند. وقتی به یک کودک نشان داده می‌شود که چگونه اسباب‌بازی‌ها را به هم متصل کند، مانند قرار دادن حلقه‌های چیدنی روی یکدیگر، می‌تواند به او مفاهیمی مانند بزرگ و کوچک و ترتیب را آموزش دهد. اما برای درک واقعی این مفاهیم، کودک باید خودش کشف کند که هنگامی که اشکال مختلفی از قرار دادن حلقه‌ها را امتحان می‌کند، چه اتفاقی می‌افتد. او می‌تواند از تماشای کار شما و تلاش برای آن یاد بگیرد و به آن عادت کند.
موضوعی که در درازمدت بسیار مهم است، این است که کودکان فرصت زیادی برای بازی داشته باشند و بزرگسالان در مدیریت بازی آنها دخالت کمی داشته باشند. اگرچه نشان دادن ایده‌های جدید به کودکان هیجان‌انگیز است، اما کودک باید بتواند تصمیم بگیرد که با اطلاعاتی که به او می‌دهید چه کاری را انجام دهد. به عنوان مثال، حلقه‌های چیدنی می‌توانند به عنوان الگویی برای عروسک‌ها استفاده شوند یا به عنوان چیزی که کودک در وانت اسباب‌بازی‌اش می‌برد. کودکان از بازی برای بهتر فهمیدن مفاهیم و ایده‌های جالبی که به نظرشان می‌رسد، استفاده می‌کنند. آنها بهترین داوران برای تصمیم‌گیری درباره روش بازی خود هستند.
چطور باید به یک کودک خجالتی برای اجتماعی‌تر شدن کمک کنیم؟
خجالتی بودن کودکان در دوران شیرخوارگی به طور طبیعی است. این ممکن است به دو دلیل باشد. اولاً، برخی کودکان به طبع خجالتی هستند که این امر هیچگاه به عنوان یک عیب در نظر گرفته نمی‌شود. دوماً، ممکن است کودک یکباره خجالتی شود که می‌تواند به دلیل گذر از مرحله اضطراب جدایی در کودکان باشد.
کودکان یک ساله که قبلاً اجتماعی و خارج‌گرا بوده‌اند، ممکن است به مادر یا پدر خود بسیار وابسته شوند و در حضور غریبگان یا افرادی که نزدیکی به آنها ندارند، خجالتی و خوددار باشند. مناسب است که به جدول زمان‌بندی رفتارهای اجتماعی کودکتان نیز نگاهی بیندازید. اضطراب جدایی معمولاً در بازه زمانی هفت تا ۱۸ ماهگی بیشترین شدت خود را دارد و از انتهای سال دوم کاهش می‌یابد.
برای کمک به فرزندتان در غلبه بر خجالت و راحت شدن در حضور دیگران، بهتر است او را به آرامی و آهستگی در موقعیت‌هایی قرار دهید که امکان تعامل با کودکان و افراد دیگر را دارد، اما به او اجازه دهید با سرعت و میل خود به این ارتباط پاسخ دهد. زیرا کودکان از تعامل با دیگران برخلاف خواسته خودشان لذت نمی‌برند و حتی ممکن است بدتر شوند. بنابراین، به جای اینکه او را به گروهی از بچه‌ها ببرید یا او را مجبور کنید با بچه‌های دیگر بازی کند، به او اجازه دهید هر زمانی که آماده بود، با آنها به بازی بپردازد.
نظرات کاربران