لحظه شروع راه رفتن کودکان یکی از هیجان‌انگیزترین و به‌یادماندنی‌ترین لحظات برای والدین است. کودکان از همان ابتدای کودکی با انجام حرکات مختلف ماهیچه‌های خود را تقویت کرده و برای برداشتن اولین قدم‌ها آماده می‌شوند.
در طول اولین سال زندگی، کودک شما مشغول تقویت عضلات تمام بدن و هماهنگی آنهاست. او ابتدا نشستن، غلت زدن و چهار دست‌وپا رفتن را یاد می‌گیرد و سپس به مرور زمان مراحل راه رفتن را طی خواهد کرد. در این مطلب، می‌توانید با زمان و سن راه افتادن کودک، مراحل یادگیری راه رفتن، راهکارهایی برای کمک به راه افتادن کودک و مسائلی مانند دیر راه رفتن کودک آشنا شوید.
تماشای اولین قدم‌های کودک قطعا تجربه‌ای است که والدین هرگز فراموش نمی‌کنند. زمانی که کودک شروع به راه رفتن می‌کند، این مهارت به صورت مرحله‌ای اتفاق می‌افتد که شامل این مراحل است:
- ۶ ماهگی: کودک به تنهایی شروع به نشستن می‌کند.
- ۶ تا ۹ ماهگی: کودک شروع به سینه‌خیز یا چهار دست‌وپا رفتن می‌کند.
- ۹ ماهگی: کودک با کمک گرفتن از وسایلی مانند مبلمان یا میز، تلاش می‌کند تا بایستد.
- ۹ تا ۱۲ ماهگی: کودک با استفاده از وسایلی مانند مبلمان می‌ایستد.
- ۱۱ تا ۱۳ ماهگی: در این زمان باید منتظر باشید تا کودک شروع به راه رفتن کند.
روند رشد کودک
پاهای نوزاد به طور طبیعی برای نگه داشتن وزنش قوی نیستند، اما اگر او را از زیر بغل نگه دارید، پاهایش را آویزان کرده و با کف پایش به سطح زمین فشار می‌آورد، گویی که در حال راه رفتن است. این یک واکنش رفلکسی و خودکار است که فقط تا چند ماه ادامه دارد. مراحل راه رفتن کودک معمولاً به صورت زیر پیش می‌رود:
حدود شش ماهگی: وقتی کودک شش ماهه می‌شود، اگر پاهایش را روی ران‌های شما بگذارد، به بالا و پایین حرکت می‌کند. این فعالیت تا چند ماه آینده مورد علاقه‌اش خواهد بود و در حین یادگیری غلت زدن، نشستن و چهار دست‌وپا رفتن، عضلات پایش تقویت می‌شود.
حدود ۹ تا ۱۰ ماهگی: در این سن، کودک به تدریج سعی می‌کند با تکیه به مبلمان، خود را به حالت ایستاده درآورد. اطمینان حاصل کنید که وسایل اطرافش محکم و ایمن هستند. وقتی شما او را به حالت ایستاده دربیاورید، به خوبی به مبل چسبیده و همچنین کم‌کم یاد می‌گیرد چگونه زانوهایش را خم کند و از حالت ایستاده به نشسته برود که این کار سخت‌تر از آنچه فکر می‌کنید، است.
حدود ۱۲ ماهگی: پس از یادگیری ایستادن، کودک شروع به راه رفتن با تکیه به وسایل منزل می‌کند و ممکن است بتواند بدون تکیه نیز بایستد. در این سن، او احتمالاً قادر به خم شدن و چمباتمه زدن است. وقتی این مهارت‌ها را به دست آورد، می‌تواند از حالت ایستاده خم شده و یک اسباب‌بازی بردارد یا در حال راه رفتن چند قدم بردارد. او ممکن است در حین گرفتن دست شما راه برود، اما احتمالاً چند هفته دیگر طول خواهد کشید تا اولین قدم‌های مستقل خود را بردارد. بیشتر کودکان قدم‌های اول را بر روی سرپنجه‌ها و با پاهای رو به بیرون برمی‌دارند.
در ۱۲ ماهگی، بسیاری از کودکان به تنهایی و به طور نامنظم راه می‌روند. اگر کودک شما هنوز با تکیه به وسایل راه می‌رود، این به معنای آن است که یادگیری راه رفتن مستقل برای او کمی بیشتر طول خواهد کشید.
کمک به کودک
اگر می‌خواهید کودک خود را به سمت اتاق نشیمن هدایت کنید، بهتر است او را از تنه‌اش نگه دارید و دستانش را نگیرید. حمایت از تنه کودک به او کمک می‌کند تا راه رفتن طبیعی‌تری داشته باشد و به سمت جلو بر روی انگشتان پا متمایل نشود. نوزاد باید وزن خود را به طور یکنواخت بر روی کل پایش، از جمله پاشنه، توزیع کند تا یک الگوی حرکتی قوی در پایین تنه‌اش شکل بگیرد.
این روش مفید است زیرا اگر دستان کودک را بگیرید، او به سمت جلو خم می‌شود و نمی‌تواند وزنش را به طور مناسب از طریق ساق پا و پاهایش تحمل کند. بنابراین، اطمینان حاصل کنید که به کودک خود اجازه می‌دهید تا در هنگام برداشتن گام‌هایش کنترل داشته باشد، حتی اگر این فرآیند در ابتدا کند باشد.
عقب افتادن زمان راه رفتن کودک
اگر کودک شما تا ۱۶ ماهگی راه نمی‌رود، نگرانی شما قابل درک است. چراکه شما نمی‌خواهید فرزندتان از سایر کودکان هم سن و سال خود عقب بماند.
اما باید توجه کنید که اگر کودک شما در ۱۶ ماهگی قادر به راه رفتن نیست، ممکن است بتواند مهارت‌های حرکتی دیگری مانند ایستادن به تنهایی، بالا کشیدن خود روی مبلمان و بالا و پایین پریدن را بدون مشکل انجام دهد. این‌ها نشان می‌دهند که مهارت‌های حرکتی کودک شما در حال تکامل است. بنابراین، به‌زودی شاهد اولین قدم‌های او خواهید بود.
همچنین مهم است که بدانید برخی از نوزادانی که نارس به دنیا می‌آیند دیرتر از کودکان هم‌سن خود شروع به راه رفتن می‌کنند. اگر کودک شما نارس بود، فوراً از ناتوانی او در راه رفتن وحشت نکنید.
تاخیر در نشانه های راه رفتن کودک
برخی از کودکان ممکن است در بروز مهارت‌های حرکتی خود تأخیر داشته باشند که باعث می‌شود کمی دیرتر از دیگران راه بیفتند.
دلایل متعددی برای این نوع تأخیر وجود دارد که اغلب به شخصیت کودک مربوط می‌شود. ترس از راه رفتن می‌تواند مانع از ایجاد اعتماد به نفس کافی برای نمایش مهارت‌های حرکتی شود.
هیپوتونیا وضعیتی است که در آن فرد کنترل کمتری بر روی بدن خود دارد. به طور کلی، کودکانی که علائم هیپوتونی دارند، ممکن است با اختلال تأخیر در راه افتادن نیز مواجه شوند. این وضعیت ممکن است ناشی از آسیب مغزی، اختلالات عضلانی، ناهنجاری‌های عصبی یا عفونت باشد.
در زمینه‌های دیگر مهارت‌های حرکتی، برخی کودکان ممکن است دچار ناتوانی یادگیری باشند که می‌تواند به تأخیر در راه رفتن منجر شود. در اینجا، یک فیزیوتراپیست می‌تواند در آموزش این مهارت‌ها و تقویت قدرت لازم برای شروع راه رفتن کودک کمک کند. بنابراین، تأثیر آموزش راه رفتن بر کودک را نمی‌توان نادیده گرفت!
نظرات کاربران