افتادگی مثانه، که به آن سیستوسل نیز اطلاق میشود، یک بیماری شایع در زنان است. در این بیماری، عضلاتی که از مثانه حمایت میکنند کشش یا ضعیف میشوند. این وضعیت باعث میشود که مثانه به تدریج به داخل واژن فرو برود و حتی ممکن است از طریق دهانه واژن به بیرون بزند و مشکلات ادراری را ایجاد کند. در زنان، مثانه به وسیلهٔ ماهیچهها و رباطهای حمایتی کف لگن در موقعیت ثابتی قرار دارد. هنگامی که ماهیچهها و بافتها کشیده و ضعیف میشوند، مثانه میتواند از طریق رباطها به داخل واژن فرو برود و به همین دلیل افتادگی مثانه رخ میدهد.
علائم افتادگی مثانه چیست؟
افتادگی مثانه، که به آن پرولاپس مثانه یا سیستوکول نیز گفته میشود، وقتی رخ میدهد که ماهیچههای لگن زن که از دیوار بین مثانه و واژن حمایت میکنند، ضعیف شوند.
بعضی از زنانی که از افتادگی مثانه رنج میبرند، هیچ علامتی را تجربه نمیکنند که آنها را ناراحت کند. اما دیگران ممکن است با علائم زیر مواجه شوند:
- تکرر ادرار
- عفونتهای مکرر مجاری ادراری
- احساس پری، سنگینی یا درد در ناحیه لگن یا کمر. این احساس ممکن است در زمانی که فرد ایستاده، بلند
- میشود یا سرفه میکند، روز به روز بدتر شود.
- درد هنگام رابطه جنسی
- مشکل در قرار دادن تمپون یا اپلیکاتور.
- مشکلاتی مانند دفع ناقص ادرار یا احساس عدم تخلیه کامل مثانه
- نشت ادراری یا بیاختیاری ادرار
- زایمان طبیعی
- یائسگی که باعث کاهش هورمون استروژن میشود (که وظیفه تقویت و حفظ قدرت عضلات کف لگن را دارد)
- پیری که به تدریج عضلات لگن و رباطهای نگهدارنده مثانه را ضعیف میکند
- سرفه مزمن یا مداوم به مدت زمان طولانی
- اضافه وزن یا چاقی
- بلند کردن وزنههای سنگین
- جراحیهای قبلی مرتبط با افتادگی اعضای لگن
تشخیص افتادگی مثانه
پزشک با انجام معاینه داخلی و دریافت نمونههای آزمایشگاهی، قادر است افتادگی مثانه را تشخیص دهد. این برای پزشک به این امکان کمک میکند که میزان افتادگی، وضعیت عضلات کف لگن و وجود افتادگی در دیگر اعضای داخلی مانند روده و رحم را بررسی کند. امکان انجام آزمایشاتی مانند سونوگرافی، آزمایش عملکرد مثانه و آزمایش ادرار نیز وجود دارد.
سیستوسل درجه 2 یا درجه 3 میتواند با تشخیص علائم و معاینه واژن تشخیص داده شود.
پزشک همچنین ممکن است آزمایشات خاصی را انجام دهد که شامل:
یورودینامیک: اندازهگیری توانایی مثانه در نگهداشتن و تخلیه ادرار است.
سیستوسکوپی: استفاده از یک وسیله لولهای که از طریق مجرای ادراری عبور کرده و برای بررسی مثانه و مجاری ادراری به منظور تشخیص ناهنجاریها، انسداد، تومورها یا سنگها استفاده میشود.
درمان افتادگی مثانه
بسیاری از زنان مبتلا به سیستوسل (افتادگی مثانه) بدون اظهار علائم خاصی هستند و نیازی به درمان فوری ندارند. با این حال، این وضعیت به صورت طبیعی بهبود نمییابد و ممکن است در طول زمان بدتر شود. درمان معمولاً بستگی به شدت پرولاپس (افتادگی) دارد. درمان سیستوسل میتواند شامل موارد زیر باشد:
افتادگی خفیف:
در صورت افتادگی خفیف، میتوان با استفاده از روشهای زیر درمان انجام داد:
تمرینات عضلات کف لگن
تغییر در شیوه زندگی، مانند کاهش سرفه و کاهش فشارهایی که بر لگن تحمیل میشود.
افتادگی متوسط
میتوان از روشهای زیر درمان استفاده کرد:
ایجاد تغییر در سبک زندگی، همانطور که در بالا ذکر شد.
مراجعه به فیزیوتراپیست لگن برای انجام تمرینات خاص به منظور تقویت عضلات کف لگن.
استفاده از یک حلقه پساری (یک پلاستیک کوچک یا یک نگهدارنده سیلیکونی) که در بالای واژن قرار میگیرد.
استفاده از داروهای هورمونی مانند کرم استروژن برای تقویت عضلات کف لگن.
افتادگی شدید
در صورت افتادگی شدید، معمولاً نیاز به جراحی وجود دارد تا مثانه که به طور شدید افتاده است، ترمیم شود. انواع مختلفی از جراحی برای افتادگی مثانه وجود دارد و بهترین تخصصی که متخصص زنان در صورت نیاز به جراحی برای شما پیشنهاد میدهند. عموماً زمان بهبودی حدود 6 هفته طول میکشد و در این مدت باید از ورزشهای شدید، فشار آوردن، بلند کردن وزنههای سنگین و همچنین رابطه جنسی خودداری کنید.
نظرات کاربران