یکی از مسائل جدی در رشد کودکان، اختلال رفتاری تخریبی است. این نوع اختلالات شامل رفتارهای مخرب و نامناسب هستند که معمولاً در کودکان بروز پیدا میکنند. این اختلالات میتوانند پیامدهای مخرب و نامطلوبی بر روی تحصیلات، روابط اجتماعی و خانوادگی کودک داشته باشند.
کودکان مبتلا به این اختلالات ممکن است درگیر رفتارهایی مانند پرخاشگری، بینظمی، عدم رعایت قوانین و مقررات و سرپیچی از دستورات والدین و معلمان شوند. این رفتارها میتواند بر عملکرد تحصیلی آنان تأثیر منفی بگذارد و مشکلاتی را در برقراری روابط اجتماعی سالم و پایدار ایجاد کند. همچنین ممکن است با تنشها و تعارضات خانوادگی همراه باشد.
شناسایی به موقع این اختلالات و ارائه مداخلات مناسب توسط متخصصان میتواند در کاهش پیامدهای آنها و بهبود عملکرد کودکان مؤثر باشد.
اختلال رفتاری
اختلال رفتاری تخریبی یکی از انواع اختلالات روانشناختی است که در کودکان دیده میشود. این اختلال با نشانههای متعددی مشخص میشود که به شکل رفتارهای مخرب و نامناسب در کودکان خود را نشان میدهند.
برخی از این نشانهها عبارتند از: عصبانیت زیاد، تخریب، خشونت و نافرمانی از دستورات بزرگترها. این رفتارهای تخریبی به شدت با بداخلاقیهای معمول کودکان متفاوت هستند. تفاوتهای موجود بین این دو نوع رفتار به راحتی قابل تشخیص است و این امکان را میدهد که آنها را به سادگی از یکدیگر تمیز داد.
اختلال رفتاری تخریبی میتواند پیامدهای منفی متعددی بر زندگی کودک داشته باشد. این اختلال میتواند بر عملکرد تحصیلی کودک تأثیر بگذارد و مانع برقراری روابط اجتماعی سالم و پایدار شود. همچنین ممکن است با تنشها و تعارضات خانوادگی همراه باشد.
شناسایی به موقع چنین اختلالاتی و ارائه مداخلات مناسب توسط متخصصان، میتواند در بهبود عملکرد کودکان مؤثر باشد.
تاثیر اختلال رفتاری بر کودک
همانطور که قبلاً اشاره شد، اختلال رفتاری تخریبی در کودکان تأثیرات بسیار منفی و گستردهای بر جنبههای مختلف زندگی آنها دارد.
این اختلال میتواند بر روابط اجتماعی کودک با همسالان و بزرگترها، ساختار و عملکرد خانواده، و همچنین پیشرفت تحصیلی وی تأثیر بگذارد. کودکانی که با این اختلال مواجه هستند، در آینده احتمالاً با چالشها و شکستهای متعددی در زمینههای مختلف زندگی مانند تحصیل و روابط خانوادگی روبرو خواهند شد.
علاوه بر این، بروز مشکلات روانی و سلامت روان در این کودکان نیز به میزان قابل توجهی افزایش مییابد. این امر میتواند پیامدهای منفی گستردهای بر کیفیت زندگی آنها در طول دوران کودکی و نوجوانی داشته باشد.
بنابراین، شناسایی به موقع این اختلال و ارائه مداخلات درمانی مناسب توسط متخصصان، امری بسیار ضروری است تا بتوان از تشدید این مشکلات در آینده جلوگیری کرد و به بهبود وضعیت کودک کمک نمود.
انواع اختلال رفتاری
دیر زیر انواع مختلف اختلال رفتاری در کودکان را آورده ایم:
معرفی اختلال نافرمانی مقابلهای:
یکی از انواع اختلال رفتاری تخریبی در کودکان، اختلال نافرمانی مقابلهای است. از نشانههای این اختلال در کودکان میتوان به عصبانیت مکرر، احساس کلافگی نسبت به صحبتهای دیگران بهویژه پدر و مادر، و نافرمانی در برابر قوانین اشاره کرد.
اغلب این نشانهها زمانی که کودکان با بزرگسالان، بهخصوص والدین خود، ارتباط برقرار میکنند، بروز مییابند. البته عصبانیت و نافرمانی کودکان که از نشانههای این اختلال محسوب میشوند، در مواقعی که با برادر، خواهر و همکلاسیهای خود نیز ارتباط دارند، قابل مشاهده هستند. در بیشتر موارد، این نوع اختلال در سنین پیشدبستانی آغاز میشود و اگر درمان مناسبی صورت نگیرد، ممکن است تا سنین بالاتر ادامه یابد.
اختلال سکوت
اختلال سلوک نیز از انواع اختلال رفتاری تخریبی در کودکان محسوب میشود. کودکان مبتلا به این نوع اختلال، رفتارهای مخرب و ناسازگارانه ای مانند خشونت، سوءاستفاده و سرقت از خود نشان میدهند. این اختلال ممکن است در اواخر کودکی در فرزندان ظاهر شود.
در صورت مشاهده چنین اختلالی، اگر والدین اقدام به درمان فرزند خود نکنند، احتمال ادامه این اختلال تا دوران جوانی وجود دارد. بنابراین، شناسایی و درمان به موقع این اختلال برای والدین بسیار حائز اهمیت است.
خلق آشفته
علاوه بر اختلال سلوک، نوع دیگری از اختلالات رفتاری تخریبی در کودکان، اختلال بینظمی خلقی آشفته است. کودکان مبتلا به این اختلال، تغییرات زیادی در خلق و خوی خود تجربه میکنند.
در این کودکان، عصبانیت و خشونت به طور ناگهانی و شدید بروز میکند. این اختلال میتواند در سنین پایین کودکی نیز ظاهر شود. بنابراین، والدین باید به دقت به رفتارهای کودک خود توجه کنند و در صورت مشاهده چنین عوارضی، اقدام به درمان فوری آن کنند.
دلایل بروز اختلال رفتار
علل دقیق بروز اختلال رفتاری تخریبی در کودکان هنوز به طور کامل شناسایی نشده است. با این حال، برخی از عوامل محتمل در بروز این اختلال عبارتند از:
عوامل محیطی
- محیط زندگی کودک
- محیط مدرسه
- عملکرد و ساختار خانواده (مانند خانوادههای سختگیر)
زندگی خانوادگی و ژنتیک
- سابقه خانوادگی ابتلا به اختلالات روانی
- تأمین نیازهای روانی و امنیتی کودک در خانواده
جنسیت
- پسران بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال هستند، اگرچه علت دقیق آن مشخص نیست.
بنابراین، عوامل محیطی، زمینههای خانوادگی و ژنتیکی، و جنسیت کودک میتوانند در بروز اختلال رفتاری تخریبی نقش داشته باشند. شناسایی و مدیریت این عوامل میتواند در درمان و پیشگیری از این اختلال مؤثر باشد.
کلام آخر
اختلالات رفتاری تخریبی در کودکان میتواند تاثیرات بسیار جدی بر روابط خانوادگی و تحصیلات آنها بگذارد. والدین برای درمان این نوع اختلال در کودک خود، ابتدا باید به شناخت کافی و کامل از آن دست یابند و سپس اقدام به درمان کنند. اگر این اختلالات در کودکان درمان نشود، ممکن است در آینده آسیبهای جبرانناپذیری به همراه داشته باشد.
نظرات کاربران