علت تحریک پذیری نوزادان چیست و چگونه با آن مقابله کنیم؟

وقتی در اطراف نوزادان و کودکان سر و صدا یا فعالیت زیادی وجود دارد، ممکن است آنها بیش از حد تحریک شوند. شاید تا به حال دیده باشید که نوزادان و کودکان به دلیل تحریک بیش از حد، گریه کنند یا بدقلق شوند. همچنین، کودکان کوچک ممکن است خشمگین شوند. در این مقاله به شما توضیح خواهیم داد که تحریک پذیری نوزاد یعنی چه، علت تحریک پذیری نوزادان و کودکان چیست و چگونه با کاهش صدا و فعالیت و یا تنظیم یک فعالیت آرام، می‌توانید به کودکان کمک کنید تا با تحریک بیش از حد مقابله کنند.

علت تحریک پذیری نوزاد چیست؟

تحریک بیش از حد زمانی رخ می‌دهد که کودکان با تجربیات، احساسات، سر و صدا و فعالیت‌هایی که بیش از ظرفیت تحمل آنها است، محاصره شوند. به عنوان مثال، ممکن است یک نوزاد تازه متولد پس از یک مهمانی که بسیاری از بزرگسالان او را نوازش کرده‌اند، بسیار ناراحت و بی‌آرام شود. همچنین، یک کودک پیش‌دبستانی پس از یک رویداد بزرگ مانند جشن تولد، ممکن است عصبانی شود. همچنین، یک کودک در سن مدرسه که برای رفتن به مدرسه، سپس برای مراقبت پس از مدرسه و سپس به کلاس شنا می‌رود، ممکن است بیش از حد نگران و بدقلق شود.

تحریک بیش از حد باعث خستگی کودکان می‌شود و آنها ممکن است فشار زیادی را تجربه کنند. در این شرایط، آنها به یک فضای آرام و آشنا نیاز دارند.

علائم تحریک پذیری نوزاد چیست؟

نوزادان یا کودکانی که به تحریک بیش از حد معرض می‌شوند، ممکن است:

• احساس کلافگی و خستگی کنند.
• ناراحت به نظر برسند یا سر خود را برگردانند.
• حرکات تند و پرانرژی انجام دهند.
• مشت‌های خود را گره کنند، دستان خود را تکان دهند یا لگد بزنند.
• گریه کنند، به خصوص اگر تحریک بیش از حد برای مدت طولانی ادامه داشته باشد.

کودکان نوپا یا کودکان پیش دبستانی که بیش از حد تحریک می شوند ممکن است:

• خسته، بدقلق و ناراحت به نظر برسند.
• گریه کنند و قادر به استفاده از کلمات برای توصیف احساسات خود نباشند.
• خود را با اشک یا خشم روی زمین بیندازند.
• اظهار کنند که نمی‌خواهند همان کاری که انجام می‌دهند ادامه دهند.
• از انجام کارهای ساده مانند بستن کمربند ایمنی امتناع کنند.

کودکان در سن مدرسه که بیش از حد تحریک می شوند ممکن است:

• بدقلق یا خسته به نظر برسند.
• دست و پا چلفتی تر از حد معمول باشند؛ به عنوان مثال، چیزی را رها کنند یا بریزند.
• بیشتر از حد معمول وابسته باشند یا به توجه بیشتری نیاز داشته باشند.
• به راحتی خسته شوند.
• سر و صدا بر سر غذا ایجاد کنند.
• با درخواست کمک، کمتر همکاری کنند.
• بیشتر از حد معمول در مورد کارهایی مانند مشق شب یا وظایف خود کمک بگیرند.

متعادل کردن زمان فعالیت و زمان آرامش

در طی پنج سال اول زندگی، رشد مغز کودکان بیشتر از هر سایر دوره‌ای در زندگی آنها رخ می‌دهد. تجربیات اولیه کودک شامل آن است که چه چیزهایی را می‌بیند، می‌شنود، لمس می‌کند، بو می‌دهد و مزه می‌کند. این تجربیات باعث تحریک مغز کودک می‌شوند و میلیون‌ها ارتباط درونی در آن بوجود می‌آید. به همین دلیل، کودک شما نیازمند یک محیط تحریک‌بخش با فعالیت‌های متنوع است که امکانات زیادی برای بازی و یادگیری فراهم می‌کند و فرصت‌های فراوانی برای تمرین آنچه که در حال یادگیری است، ارائه می‌دهد.

با این حال، نوزادان و کودکان خردسال نیز برای حس امنیت و آرامش به یک محیط آرام و پیش‌بینی شده نیاز دارند. فرزند شما می‌تواند از سرگرمی بی‌صدا و فعالیت در محیط خود با سرعت و روش خود لذت ببرد. این زمان به کودک شما امکان می‌دهد تا یاد بگیرد چگونه خودش را سرگرم کند، تمرین کند که در لحظات سکوت به آن نیاز دارد و در این زمان فعالیت‌هایی را برای پیدا کردن آرامش انجام دهد.