نشانه بیماری سفلیس در بارداری چیست؟ چگونه ایجاد یا منتقل می‌شود؟ آیا امکان انتقال از مادر به جنین وجود دارد؟ راهکار درمان چیست؟ در سال‌های اخیر، سفلیس مجدداً در سراسر جهان در حال افزایش است و احتمالاً این بیماری شایع، در سراسر جهان باقی خواهد ماند. بیش از 80 درصد زنان مبتلا به سفلیس در سن باروری هستند و به همین دلیل خطر جدی انتقال این بیماری به جنین وجود دارد.
عامل ایجاد کننده سفلیس
ترپونما پالیدوم، ارگانیسم مسبب سفلیس است. این ارگانیسم یک باکتری اسپیروکت ظریف و متحرک است و انسان تنها منبع طبیعی آن می‌باشد. سفلیس معمولاً از طریق تماس جنسی با قرار گرفتن در معرض ضایعات سفلیس مخاطی که حاوی اسپیروکت‌های عفونی می‌باشند، منتقل می‌شود. ارگانیسم عفونی در مایعات بدن از طریق خراش‌های میکروسکوپی در پوست یا سطوح مخاطی، شروع به تکثیر موضعی می‌کند. بعد از تلقیح، دوره کمون حدود 3 هفته (10 تا 90 روز) طول می‌کشد. در پایان این دوره، یک زخم اولیه معمولاً در ناحیه تناسلی در محل عفونت شکل می‌گیرد.
بیماری سفلیس در بارداری
ما پیش‌تر در مقاله “بیماری‌هایی که از مادر به جنین در بارداری منتقل می‌شوند” به این موضوع اشاره کرده‌ایم که سفلیس یکی از بیماری‌های عفونی است که امکان انتقال آن از مادر به جنین وجود دارد. در واقع، سفلیس در بارداری تهدید قابل توجهی برای جنین محسوب می‌شود. این عامل به سهولت از طریق جفت عبور می‌کند و در نتیجه باعث عفونت جنین می‌شود. انتقال سفلیس از مادر به جنین می‌تواند در هر زمانی از دوره بارداری و در هر مرحله از بیماری سفلیس رخ دهد. خطر انتقال آن با میزان حضور اسپیروکتال (باکتری سفلیس) در گردش خون مادر ارتباط دارد. تا ۷۰-۱۰۰ درصد از نوزادانی که از مادرانی که سفلیس دارند و درمان نشده‌اند، متولد می‌شوند، مبتلا به این بیماری هستند. حاملگی‌هایی که همراه با سفلیس هستند، ممکن است منجر به محدودیت رشد داخل رحمی، هیدروپس جنین، مرده‌زایی، زایمان زودرس و سقط خودبه‌خودی در ۵۰ درصد بارداری‌ها شوند. با این حال، زنانی که در گذشته به درمان سفلیس پاسخ داده‌اند، در دوران بارداری کنونی یا آینده نیازی به درمان مجدد ندارند و خطری برای جنین آن‌ها تهدید نمی‌کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره خطر آسیب بیماری سفلیس برای مادر باردار به جنین، می‌توانید به مقالات قبلی ما مراجعه کنید. مقاله با عنوان “آیا سفلیس در بارداری به جنین آسیب می‌رساند” می‌تواند اطلاعات مفیدی در این زمینه را برایتان ارائه دهد.
بیماری مادرزادی سفلیس
علی‌رغم کاهشی که در بروز سفلیس مشاهده می‌شود، سفلیس مادرزادی، که یک عفونت است که از طریق جفت در طول رشد جنین یا تولد از مادر به کودک منتقل می‌شود، همچنان یک نگرانی جدی است. این بیماری باعث می‌شود که پتانسیل یک زن آلوده برای آلوده کردن جنین خود درون بدن خود برای مدتی باقی بماند، اگرچه خطر ابتلا به جنین در طول دوره بیماری درمان نشده به تدریج کاهش می‌یابد. با این حال، حتی پس از ۸ سال، حتی در مورد مادرانی که درمان نشده‌اند، همچنان وجود دارد. تقریباً نیمی از کودکانی که در دوران بارداری یا بعد از تولد مبتلا به سفلیس می‌شوند، فوت می‌کنند.
نوزادانی که زنده می‌مانند، در صورت عدم درمان، علائم اولیه و ثانویه بیماری سفلیس را نشان می‌دهند. علائم در مراحل اولیه شامل تحریک‌پذیری، عدم رشد، تب، بثورات پوستی و کندیلوم لاتا در اطراف دهان، مقعد و اعضای تناسلی هستند. بعضی از این ضایعات ممکن است شبیه به ضایعات زگیل مانند سفلیس بزرگسالان باشند. درصد کمی از نوزادان دارای ترشحات آبکی از بینی (خرخر کردن) و تغییر شکل بینی زینی ناشی از تخریب غضروف بینی هستند. همچنین، ضایعات استخوانی به خصوص در قسمت بالای بازو رایج هستند. علائم بعدی شامل ناهنجاری‌های دندانی (دندان‌های هاچینسون)، تغییرات استخوانی، مشکلات عصبی، نابینایی و ناشنوایی هستند.
درمان بیماری سفلیس در بارداری
پنی سیلین به عنوان درمان انتخابی در تمام مراحل سفلیس استفاده می‌شود. درمان تزریقی آن به جای مصرف دهانی، روشی بسیار مورد ترجیح است، زیرا در این روش، درمان تحت نظارت انجام می‌شود. بسیاری از زنانی که در دوران بارداری درمان می‌شوند، قبل از زایمان بررسی سرولوژیکی خود را در مورد پاسخ به درمان نهایی می‌کنند. نوزادان متولد شده از این زنان نیز باید به لحاظ سفلیس مادرزادی ارزیابی شوند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره بیماری سفلیس و راهکارهای درمان و پیشگیری، می‌توانید به مقاله “انواع بیماری‌های جنسی و راهکارهای پیشگیری” مراجعه کنید. در این مقاله، علاوه بر سفلیس، سایر انواع بیماری‌های جنسی را معرفی کرده‌ایم. همچنین، راهکارهای مؤثر برای پیشگیری و درمان آن‌ها را نیز به اشتراک گذاشته‌ایم، که مطالعه آن بسیار سودمند است.
نظرات کاربران